Urodzili się w okresie międzywojennym . Ich dzieciństwo i młodość kształtowała już wolna Polska . Chociaż biedna i pogrążona kryzysem ekonomicznym i politycznym, była dla nich rajem na ziemi. Może dlatego, że byli młodzi i tak bardzo pragnęli żyć... lecz nie dane im było zaznać normalności . Okrutna wojna 39 roku przerwała dzieciństwo i młodość . Walka z okupantem, strata bliskich , głód, niepewność chwili ,to czynniki które odbiły się mocno na psychice ludzi młodych.. Przegrana przez okupanta hitlerowskiego wojna ,nie przyniosła jednak wytchnienia . Zadecydowano o nich bez nich . Stalinowski socjalizm zagościł w ojczyźnie . Terror zapełnił więzienia byłymi patriotami ; tortury i wyroki śmieci, tak odbywało się wprowadzanie władzy ludowej i jej umacnianie Młodzi , którzy chcieli żyć , znowu dorastali do nowej rzeczywistości przyspieszonym kursem. Wypaczenia socjalizmu i jego obłuda poruszyła znowu to pokolenie międzywojennych . Wprowadzenie stanu wojennego , puste półki sklepowe, to rzeczywistość w której się znaleźli , a której zaakceptować nie mogli . Jako emeryci przywitali z radością nową Polskę demokratyczną ale ona zafundowała im głodowe emerytury, kiepską obsługę medyczną, oszustów żerujących na ich naiwności .Więc cóż zostało u schyłku życia? Skoro nie Honor nie Ojczyzna to tylko Bóg ?Ale czy ci którzy do niego prowadzą są na pewno profesjonalistami i nie zawiodą?
Życiorys osiemdziesięciolatka.
Usiadł stary człowiek na wielkim kamieniu
Zmęczony manifestacją
Odpocznę chwilę w tym cieniu,
I czapkę z głowy zdjął z gracją.
Jak miło pomyślał- i jakże spokojnie
Z daleka od tłumu i zgiełku
Lat osiemdziesiąt przeżyłem ja tutaj,
W tym polskim gorącym piekiełku
Od kiedy pamiętam , to bałem się kary
Bo była nieunikniona
Gdy ojciec odpowiedź nie taką usłyszał
To pupa posiniaczona
Z bandą chłopaków , z naszej ulicy
Biegałem za szczygłami
Albo tak sobie z czystej głupoty
w bożnicę rzucałem kamieniami
W trzydziestym dziewiątym , gdy bomby spadały
Byłem już dosyć duży
Choć bardzo się bałem i nieraz płakałem
To chciałem się Polsce przysłużyć.
Więc kiedy wybuchło Warszawskie Powstanie
Zawiszak ja z poczty polowej
W tej roli dojrzałem jak mogłem najszybciej
Do Polski już ludowej
Ludowa ojczyzna zniszczona tą wojną
wyzwanie rzuciła mi nowe;
I razem z innymi budować ją chciałem,
Wprowadzać społeczną odnowę.
Nieźle mi było, talony uznanie, żona i małe dziatki
Po pracy z kumplami spotkania przy piwku,
A w marcu dla żonki swej kwiatki
Lecz przyszedł czas taki , że znowu powiało
Stanąłem z innymi w szeregu;
I postulatów listę poznałem w ilości dwadzieścia jeden.
Przez stan wojenny, reglamentację
Przeszedłem hardym duchem wojownika,
Dzisiaj zaś myślę na niebo zarobić
Lansując Ojca Rydzyka
Więc idę z tym tłumem , skandując jak oni
Choć nie wiem gdzie idę niestety-
Usiadłem - odpocznę
Przemyślę raz jeszcze - czy warto dogonić berety?
niedziela, 13 października 2013
środa, 9 października 2013
Pierwsza miłość
Dla nastolatki!!!
Mówią ludzie jesteś młoda , życie jest przed Tobą,
To początek drogi długiej, drogi z samą sobą
A ty krzyczysz co wy wiecie, po co dobre rady
Moje serce rozkochane, pragnie dziś parady.
Serce moje rozkochane krzyczy w niebogłosy,
Pragnie z drugim sercem bliskim związać swoje losy.
Pierwsza miłość owładnęła myśli oraz ciało,
Ile by jej czasu oddać , zawsze będzie mało
Więc zastanów się Rodzicu jak to było z Tobą
Gdy kochałeś, czy umiałeś bywać tylko z sobą?
Mówią ludzie jesteś młoda , życie jest przed Tobą,
To początek drogi długiej, drogi z samą sobą
A ty krzyczysz co wy wiecie, po co dobre rady
Moje serce rozkochane, pragnie dziś parady.
Serce moje rozkochane krzyczy w niebogłosy,
Pragnie z drugim sercem bliskim związać swoje losy.
Pierwsza miłość owładnęła myśli oraz ciało,
Ile by jej czasu oddać , zawsze będzie mało
Więc zastanów się Rodzicu jak to było z Tobą
Gdy kochałeś, czy umiałeś bywać tylko z sobą?
czwartek, 3 października 2013
Ojciec
Byłeś...
Byłeś jak pień starego dębu
Od zawsze
Jak słońce co schyla się po horyzont
By zgasnąć
Jak noc , która następuje po dniu,
Ty przy nas
Choć nie zawsze tu.
To te kobiety, które w sercu twym mieszały,
Ze zmysłowością, ciało swoje ci dawały;
One nie były tak jak my szare, małe i samotne
Czekające na gwiazdkę przy oknie;
One chciały i miały - chociaż nie kochały
A my, takie smutne kobiety
Kochające niestety,
Ojca , męża i pana
Matka łzami zalana
Gwiazdka zgasła na niebie
Nie ma Ciebie...
Byłeś jak pień starego dębu
Od zawsze
Jak słońce co schyla się po horyzont
By zgasnąć
Jak noc , która następuje po dniu,
Ty przy nas
Choć nie zawsze tu.
To te kobiety, które w sercu twym mieszały,
Ze zmysłowością, ciało swoje ci dawały;
One nie były tak jak my szare, małe i samotne
Czekające na gwiazdkę przy oknie;
One chciały i miały - chociaż nie kochały
A my, takie smutne kobiety
Kochające niestety,
Ojca , męża i pana
Matka łzami zalana
Gwiazdka zgasła na niebie
Nie ma Ciebie...
poniedziałek, 23 września 2013
Miłość
Według definicji to uczucie skierowane do drugiej osoby, połączone pragnieniem szczęścia i dobra.
Czemu tak jej potrzebujemy , dlaczego jej szukamy? A może jest tęsknotą za połówką, z opowiadań Arystofanesa o silnej istocie ludzkiej, która zagrażała niegdyś bogom. Aby ją osłabić, a nie zabijać ludzi /jak chcieli bogowie/ Zeus ową istotę przeciął na pół i odtąd każdy z nas szuka tej drugiej połowy. Poszukiwania trwają nieraz do późnej starości, a wyszukiwanie metodą prób i błędów zadaje ludziom bol i cierpienie Zarówno miłość jak rozstanie są inspiracją do powstania dzieł wielkich w literaturze i sztuce , na czym zyskuje ludzkość....
Niby normalnie, a źle i pusto;
W szarym pokoju sięga po lustro.
Młoda kobieta w lustra odbiciu
Już dziś nie myśli o pięknym życiu.
Ktoś zranił boleśnie i zniszczył marzenia,
Okrutną udręką wracają wspomnienia;
Łza po policzku wolno się toczy
Sensu nie widzą spuchnięte oczy
Niby normalnie , a źle i pusto,
W szarym pokoju sięga po lustro;
Stara kobieta w lustra odbiciu
Już dziś nie myśli o pięknym życiu.
Już spakowana, oswobodzona
Czeka na finał- w dal zapatrzona
Łza po policzku wolno się toczy
Świata nie widzą spłakane oczy
Cierpią obydwie niby normalne,
Choć w różnym wieku paradoksalne;
Pierwsza zaczyna druga już kończy
Lecz to przeżycie jakoś je łączy.
Żal , ból, tęsknota, rozpacz ,samotność
I niepojęta życia przewrotność.
Miłość choć złotą nitką utkana
Pękła...jak pęka , bańka mydlana
Czemu tak jej potrzebujemy , dlaczego jej szukamy? A może jest tęsknotą za połówką, z opowiadań Arystofanesa o silnej istocie ludzkiej, która zagrażała niegdyś bogom. Aby ją osłabić, a nie zabijać ludzi /jak chcieli bogowie/ Zeus ową istotę przeciął na pół i odtąd każdy z nas szuka tej drugiej połowy. Poszukiwania trwają nieraz do późnej starości, a wyszukiwanie metodą prób i błędów zadaje ludziom bol i cierpienie Zarówno miłość jak rozstanie są inspiracją do powstania dzieł wielkich w literaturze i sztuce , na czym zyskuje ludzkość....
Niby normalnie, a źle i pusto;
W szarym pokoju sięga po lustro.
Młoda kobieta w lustra odbiciu
Już dziś nie myśli o pięknym życiu.
Ktoś zranił boleśnie i zniszczył marzenia,
Okrutną udręką wracają wspomnienia;
Łza po policzku wolno się toczy
Sensu nie widzą spuchnięte oczy
Niby normalnie , a źle i pusto,
W szarym pokoju sięga po lustro;
Stara kobieta w lustra odbiciu
Już dziś nie myśli o pięknym życiu.
Już spakowana, oswobodzona
Czeka na finał- w dal zapatrzona
Łza po policzku wolno się toczy
Świata nie widzą spłakane oczy
Cierpią obydwie niby normalne,
Choć w różnym wieku paradoksalne;
Pierwsza zaczyna druga już kończy
Lecz to przeżycie jakoś je łączy.
Żal , ból, tęsknota, rozpacz ,samotność
I niepojęta życia przewrotność.
Miłość choć złotą nitką utkana
Pękła...jak pęka , bańka mydlana
poniedziałek, 9 września 2013
babickie spotkania c.d ...
Jadąc polną drogą na babicką działkę, nie mogłam oprzeć się wrażeniu przemijania. Kiedy jechałam tam po raz pierwszy, piętnaście lat temu, dookoła polnej drogi rozciągały się uprawy rolnicze, a dzisiaj? -cudowne żółte obszary zawładnięte przez nawłoć kanadyjską , manifestującą kolorem słońca , radość swojego życia. Cudowny krajobraz , a jednak jest w nim coś smutnego.........
Lato za latem, ile to już lat?
Na babickiej działce , starzeje się świat;
Gdzie dziewczęta, które szlakiem wędrowały?
Gdzie Ci chłopcy co na beczce grillowali?
Tamten nastrój pokornego uniesienia
Co codzienność szarą, w niedzielę odmieniał.
Bo to dziś , tak tęskni za przeszłością,
Za tym światem , który naszą był jakością,
Za cygańskim ore, ore w cieniu drzewa,
Za tym czego już ferajna nie wyśpiewa.
Gdzie dziś Baksik, Lola, Pikolina, Nana?
Wszystko wokół się zmieniło ty też nie ta sama.
I choć jeszcze wciąż do lotu się zrywamy,
Bo w Babicach pozostały tamte dni,
Te spacery zaliczane godzinami,
I dziewczyny jak stworzone z letniej mgły.
Dzisiaj tam już tylko dzięcioł w drzewo puka,
Pośród ciszy, która ciszą ciszę woła,
A wiatr niesie tę melodię i czarownym rytmem songu
Po babickich rozsiewa ją polach.
Lato za latem, ile to już lat?
Na babickiej działce , starzeje się świat;
Gdzie dziewczęta, które szlakiem wędrowały?
Gdzie Ci chłopcy co na beczce grillowali?
Tamten nastrój pokornego uniesienia
Co codzienność szarą, w niedzielę odmieniał.
Bo to dziś , tak tęskni za przeszłością,
Za tym światem , który naszą był jakością,
Za cygańskim ore, ore w cieniu drzewa,
Za tym czego już ferajna nie wyśpiewa.
Gdzie dziś Baksik, Lola, Pikolina, Nana?Wszystko wokół się zmieniło ty też nie ta sama.
I choć jeszcze wciąż do lotu się zrywamy,
Bo w Babicach pozostały tamte dni,
Te spacery zaliczane godzinami,
I dziewczyny jak stworzone z letniej mgły.
Dzisiaj tam już tylko dzięcioł w drzewo puka,
Pośród ciszy, która ciszą ciszę woła,
A wiatr niesie tę melodię i czarownym rytmem songu
Po babickich rozsiewa ją polach.
piątek, 16 sierpnia 2013
,,Czucie i wiara" a ,, mędrca szkiełko i oko"
Nie chcę aby zabrzmiało patetycznie-- ale jest mi bliska ziemia nad Wisłą .Ona w wielu sercach jak dom rodzinny, ona wzbudza tęsknotę chociaż szkiełko i oko mędrca widzi ją inaczej . Gdybyśmy tylko mogli egzystować tu bez głupich nakazów , zakazów , wzorów - ot tak jak współczesny człowiek na miarę dwudziestego pierwszego wieku; ale to chyba niemożliwe prawda?
A ja nie chcę starej Polski zaściankowej,
A ja nie chcę Polski świętej plebanowej;
Polski na przekrętach budowanej;
Ja chcę Polski nowoczesnej, ukochanej
Przez miliony różnych ludzi tu żyjących
Co uśmiechem będą witać dzień wstający;
Bez tych zmartwień- jak to przeżyć do pierwszego
Bez wezwania do urzędu skarbowego.
Ja chce Polski sprawiedliwej i spokojnej ,
Użytecznej , obiektywnej, super hojnej
W moim śnie pytam -
Czy kiedyś będziesz taka?
A Ona na to - nie wiem
Zapytaj przaśnego rodaka
A ja nie chcę starej Polski zaściankowej,
A ja nie chcę Polski świętej plebanowej;
Polski na przekrętach budowanej;
Ja chcę Polski nowoczesnej, ukochanej
Przez miliony różnych ludzi tu żyjących
Co uśmiechem będą witać dzień wstający;
Bez tych zmartwień- jak to przeżyć do pierwszego
Bez wezwania do urzędu skarbowego.
Ja chce Polski sprawiedliwej i spokojnej ,
Użytecznej , obiektywnej, super hojnej
W moim śnie pytam -
Czy kiedyś będziesz taka?
A Ona na to - nie wiem
Zapytaj przaśnego rodaka
piątek, 9 sierpnia 2013
Dysputa
Polaków rozmowy
Wczoraj słuchałam dziwnej dysputy
Dwóch panów krzykiem stawia zarzuty;
Pan X się źródłem innym podpiera,
Pan Y krzyczy - jasna cholera...
Ja wiem to lepiej z źródła słusznego,
A pan co czytasz jest do niczego.
Jak miarką zmierzą , okiem zobaczą,
To prawd o świecie nie wypaczą!
Choroba duszy - co za głupota-
Lepiej wierz sobie w czarnego kota.
Wody mi nie rób z mózgu mojego ,
Bo ja wiem lepiej , panie kolego.
Walka na słowa i argumenty
Dyskusja typu co z Graalem Świętym,
Kielich czy kamień, naczynie, czarka
Miraż, eksponat, czy tylko miarka?
Wczoraj słuchałam dziwnej dysputy
Dwóch panów krzykiem stawia zarzuty;
Pan X się źródłem innym podpiera,
Pan Y krzyczy - jasna cholera...
Ja wiem to lepiej z źródła słusznego,
A pan co czytasz jest do niczego.
Jak miarką zmierzą , okiem zobaczą,
To prawd o świecie nie wypaczą!
Choroba duszy - co za głupota-
Lepiej wierz sobie w czarnego kota.
Wody mi nie rób z mózgu mojego ,
Bo ja wiem lepiej , panie kolego.
Walka na słowa i argumenty
Dyskusja typu co z Graalem Świętym,
Kielich czy kamień, naczynie, czarka
Miraż, eksponat, czy tylko miarka?
wtorek, 6 sierpnia 2013
Pytam
Kto następny pytam .
Kto w szeregu stanie;
Ilu ich jest jeszcze - dręczące pytanie.
Niby mocni ,a tak słabi
Wczoraj wielcy , dzisiaj mali
Swych tajemnic kulką, sznurkiem, katastrofą dochowali.
Czyja Polska? Czyja sprawa tak paląca?
Kto pociąga za sznureczek , aż do końca?
Epidemia samobójców tu się szerzy,
Ogarnęła polityków i żołnierzy.
Wirus Mutant i choć leków jest bez liku,
Śpij w spokoju protoplasto Olewniku!!!
Kto w szeregu stanie;
Ilu ich jest jeszcze - dręczące pytanie.
Niby mocni ,a tak słabi
Wczoraj wielcy , dzisiaj mali
Swych tajemnic kulką, sznurkiem, katastrofą dochowali.
Czyja Polska? Czyja sprawa tak paląca?
Kto pociąga za sznureczek , aż do końca?
Epidemia samobójców tu się szerzy,
Ogarnęła polityków i żołnierzy.
Wirus Mutant i choć leków jest bez liku,
Śpij w spokoju protoplasto Olewniku!!!
Starość
Jestem już stary ,dzisiaj niemodny
Choć strupieszały , jednak pogodny;
Mimo że kuje , strzyka i dusi
Jakoś się człowiek pozbierać musi;
Według recepty , rano tabletka
W szklaneczce wrzątku ziółek saszetka
Powtarzam w myśli zmierzyć ciśnienie
I ten specyfik na rozluźnienie.
Lista jest długa w punktach spisana
taka jest starość moja kochana.
Choć strupieszały , jednak pogodny;
Mimo że kuje , strzyka i dusi
Jakoś się człowiek pozbierać musi;
Według recepty , rano tabletka
W szklaneczce wrzątku ziółek saszetka
Powtarzam w myśli zmierzyć ciśnienie
I ten specyfik na rozluźnienie.
Lista jest długa w punktach spisana
taka jest starość moja kochana.
poniedziałek, 5 sierpnia 2013
Wspomnienie
Przychodził i chciała- pragnęła
W błogim nastroju od łazienki do łóżka
Kiedy zamykał z tamtej strony drzwi
Ogromna pustka , a potem ulga i znowu tęsknota
W życiu codziennym obarczona pozycją , zapracowana i szara
I on należący do innego świata
Nieraz dla niej jak zbrodnia i kara sumienia
Krzyczała nie chcę nie przychodź
To moja wyspa surowa i samotna!!!
Budzi się znowu pragnienie ta ich randka - jej marzenie
Są razem - tyle już lat minęło
Gdy postawił walizkę
Życie napisało nowy scenariusz - zmian dokonało... we wszystkim
Z paszportem i wizą dziś ich człowieczy los
I tylko we wspomnieniach rozterki tamtych dni
Szczęścia i niepokoju oj Galapagos , Galapagos ...
W błogim nastroju od łazienki do łóżka
Kiedy zamykał z tamtej strony drzwi
Ogromna pustka , a potem ulga i znowu tęsknota
W życiu codziennym obarczona pozycją , zapracowana i szara
I on należący do innego świata
Nieraz dla niej jak zbrodnia i kara sumienia
Krzyczała nie chcę nie przychodź
To moja wyspa surowa i samotna!!!
Budzi się znowu pragnienie ta ich randka - jej marzenie
Są razem - tyle już lat minęło
Gdy postawił walizkę
Życie napisało nowy scenariusz - zmian dokonało... we wszystkim
Z paszportem i wizą dziś ich człowieczy los
I tylko we wspomnieniach rozterki tamtych dni
Szczęścia i niepokoju oj Galapagos , Galapagos ...
niedziela, 4 sierpnia 2013
Ból matki
Stać nad mogiłą Jedynego
Przeszyta bólu dreszczem?
Przecież nie tak dawno krzykiem
Oznajmił światu jestem;
Gdy stawiał pierwsze kroki
Jego ciemne loki,
Odgarniałaś ze spoconego czółka,
Pierwsze słowo- mama,
A potem lawina pytań -
Pogubiłaś się w nich sama.
Jak słońce rozświetlał ci dzień
Jak księżyc rozjaśniał noc
I rósł ,by stać się mężczyzną;
Lecz przebiegła moc istnienia
Zabrała do grobu marzenia-
Egoistyczny losu plan.
A ty matko szukaj pocieszenia...
Tylko gdzie synku gdzie?
sobota, 3 sierpnia 2013
reklama 1955/6
A dźwignią tej wioski reklama
Z ogromnym natręctwem wychodzi do Państwa
Produktów szeroka gama
Ku wielkiej uciesze dzieciakom w kołyskach
Migają obrazki spotu
Pan aktor zachęca oszczędzać w tym banku
A pani, co trzeba ,dać kotu.
Prasowa , radiowa, mobilna
Tylko ma jedno na celu
Jak sprzedać swój towar najlepiej
I kasę wyciągnąć od wielu.
Następni co po nas , już dziś są w programie
Powiedzmy za lat trzy miliony
Holocen będą wspominać jak produkt
W reklamie tej umieszczony
czwartek, 1 sierpnia 2013
Półprawdy
Zagubiona wśród bogatych
Biedna kraina,
Zastraszona wśród odważnych
Głupia kraina,
I cóż z tego że potęgą ją zwali
Chrobrych potęgą
Interesy ludzi małych wygrały,
Pokrętne
Jak ognik na bagnach- nadzieja
Budzi się w mroku,
Gdzie spojrzysz spalone marzenia,
cmentarny spokój .
Jeszcze parę pustych kieszeni
Napełnić trzeba-
I wystarczy reform
I...zabraknie chleba!
Półprawdy wyborcze
Wszystko przed wami mądrzy panowie,
Stos wiadomości w tej waszej głowie.
Na każdy temat z samego rana ,
Szara komórka wciąż zatrudniana.
Kto szybciej i głośniej, kto trafniej i ostrzej
Ten rację swą łatwiej przeciska,
A przecież od wieków wiadomo jest wszystkim,
Ze prawda kłamstewku jest bliska.
To tylko zależy na jakim talerzu te racje serwowane;
Półprawdy jak prawdy w sałatce z papryką
Pikantniej już doprawiane.
Biedna kraina,
Zastraszona wśród odważnych
Głupia kraina,
I cóż z tego że potęgą ją zwali
Chrobrych potęgą
Interesy ludzi małych wygrały,
Pokrętne
Jak ognik na bagnach- nadzieja
Budzi się w mroku,
Gdzie spojrzysz spalone marzenia,
cmentarny spokój .
Jeszcze parę pustych kieszeni
Napełnić trzeba-
I wystarczy reform
I...zabraknie chleba!
Półprawdy wyborcze
Wszystko przed wami mądrzy panowie,
Stos wiadomości w tej waszej głowie.
Na każdy temat z samego rana ,
Szara komórka wciąż zatrudniana.
Kto szybciej i głośniej, kto trafniej i ostrzej
Ten rację swą łatwiej przeciska,
A przecież od wieków wiadomo jest wszystkim,
Ze prawda kłamstewku jest bliska.
To tylko zależy na jakim talerzu te racje serwowane;
Półprawdy jak prawdy w sałatce z papryką
Pikantniej już doprawiane.
Prawda nie potrzebuje wielu słów, kłamstwu zawsze ich mało.
środa, 31 lipca 2013
Wyprawa w Himalaje
Kochali góry. Pasjonowała ich wspinaczka na najwyższe szczyty . Profesjonaliści przygotowani fizycznie i psychicznie do zadań jakie przed sobą stawiali, a jednak warunki pogodowe, chwilowe słabości czy zbyt wielka pewność siebie, zostawiła ich ciała na zawsze tam w wysokich górach.....
Jerzy Kukuczka, Wanda Rutkiewicz, Andrzej Heinrich, Maciej Berbeka, Tomasz Kowalski czy zupełnie niedawno 7 lipca Artur Hajzer
Silne ramiona, rozsądek i spokój
I tylko jakiś w sercu niepokój.
To wielki wyczyn -
Nowe wyzwanie -
Gaszerbrum 1 - gdzieś w Pakistanie.
W myślach rzucałeś na ring nieraz ręcznik,
Gdy zdobyć miałeś ośmiotysięcznik;
A teraz musisz-
Bo jakaś wielka serca potrzeba,
Karze ci stanąć znów bliżej nieba.
Tam w Karakorum, w zmiennej pogodzie
Na kuluarze w śniegu i lodzie,
Czeka na ciebie Kali - hinduska bogini śmierci .
Nie czujesz nic,
Gdy spadasz żlebem z prędkością błyskawicy
Zawieszony między ziemią i niebem
A czas końca stoperem liczy okrutna bogini.
W skamieniałych sercach gór cisza, w niej umierają marzenia...
I tylko płatek śniegu wiruje nad Tobą
Marszem Żałobnym Chopina...
Jerzy Kukuczka, Wanda Rutkiewicz, Andrzej Heinrich, Maciej Berbeka, Tomasz Kowalski czy zupełnie niedawno 7 lipca Artur Hajzer
Silne ramiona, rozsądek i spokój
I tylko jakiś w sercu niepokój.
To wielki wyczyn -
Nowe wyzwanie -
Gaszerbrum 1 - gdzieś w Pakistanie.
W myślach rzucałeś na ring nieraz ręcznik,
Gdy zdobyć miałeś ośmiotysięcznik;
A teraz musisz-
Bo jakaś wielka serca potrzeba,
Karze ci stanąć znów bliżej nieba.
Tam w Karakorum, w zmiennej pogodzie
Na kuluarze w śniegu i lodzie,
Czeka na ciebie Kali - hinduska bogini śmierci .
Nie czujesz nic,
Gdy spadasz żlebem z prędkością błyskawicy
Zawieszony między ziemią i niebem
A czas końca stoperem liczy okrutna bogini.
W skamieniałych sercach gór cisza, w niej umierają marzenia...
I tylko płatek śniegu wiruje nad Tobą
Marszem Żałobnym Chopina...
sobota, 27 lipca 2013
kropelka czasu
Szalony taniec.
W szalonym tańcu dzisiaj i jutra -wirują cienie,
W samotnym sercu smutnej kobiety - jakieś marzenie
Choć krzyczy pustką i przemijaniem, nikt jej nie słucha
Spreparowana w kropelce czasu , tęsknota głucha.
Stoisz na kładce, pod tobą tylko spieniony strumień,
Wyciągasz dłonie dla równowagi zmąconych sumień.
Wciąż jeszcze pragniesz jak świtezianka lepszego brzasku
Chociaż kochanka zaczarowałaś w ziarenko piasku.
Może wspomnieniem zadźwięczy znowu zdradzona wola
Może zrozumiesz , że to jest przecież najlepsza pora-
By żyć swym życiem -dopóki jeszcze życia zostało
Zatracać siebie w szalonym dzisiaj - bo jutra mało
Bo taka kolej , kiedy się wieczór chowa do cienia
Jest chwila prawdy , chwila radości wieki milczenia
reklama dla dorosłych
Spermatozoid.
Spermatozoid pędzi jak szalony,
Wkrótce osiągnie swój cel;
Ty już skończyłeś leżysz zachwycony,
Resztą roboty zajmie się on.
Pędzi i pędzi rozpycha się w tłumie,
Na prawo na lewo i prosto,
Do mety wytrwale podążać wszak umie
Jazdą bezwzględną i ostrą.
A na wersalce leżąca Stacha
Nie wie że pęka pęcherzyk Graffa.,
Komórka jajem u ssaków zwana,
Czeka cierpliwie na swego pana.
Plemnik dopada swojego jaja
Wedrzeć się musi do środka,
I chociaż wokół intruzów zgraja
Cel swój osiąga sierotka
W środku cieplutko jest i bezpiecznie
Na zewnątrz giną rywale,
Plemnik z jajeczkiem w swym tańcu życia
Tym nie przejmuje się wcale.
Już zapłodniona komórka to fraszka
Ty w owym czasie przemywasz ptaszka
A Stacha pręży swe wiotkie ciało
Prosząc o jeszcze, że tyle to mało.
Z podziału tańca powstał zarodek,
W łonie macicy ma swój ośrodek;
I tam w pół doby stawić się musi
Choć odpoczynek tak bardzo kusi.
Wojskowym rytmem zmierza do celu
Ziemię zaludni znów nowych wielu!
I wielki apel w taniej reklamie
Ptaszka używaj! gdy tylko stanie!
czwartek, 25 lipca 2013
Adnotacja
Być może miłość postarza nas przed czasem, albo odmładza, kiedy po młodości nie ma już śladu.
Paulo Coelho
Moja dusza romantycznie zagubiona
Czasem pustka i ocean w niej rozpaczy
Czarnym słońcem, kolcem róży podrażniona,
z adnotacją stemplem życia - los tułaczy
Tu na ziemi jest jej dom , a tam w kosmosie
Jak wędrowiec błądzi w kwancie po omacku
Śpiewem mgławic urzeczona, w gwiazdy nocą zapatrzona
Zakochana tak po prostu po wariacku...
Paulo Coelho
Moja dusza romantycznie zagubiona
Czasem pustka i ocean w niej rozpaczy
Czarnym słońcem, kolcem róży podrażniona,
z adnotacją stemplem życia - los tułaczy
Tu na ziemi jest jej dom , a tam w kosmosie
Jak wędrowiec błądzi w kwancie po omacku
Śpiewem mgławic urzeczona, w gwiazdy nocą zapatrzona
Zakochana tak po prostu po wariacku...
środa, 24 lipca 2013
A co tam na Bemowie?
Na Bemowie jest Basia. Mieszka sobie na czwartym piętrze. Z okna kuchni podziwia resztkę ,,dzikiego Bemowa", która jeszcze widoczna jest miedzy blokami budującego się osiedla.
Jeszcze parę lat temu były tu nieużytki , a dzisiaj no proszę jak pięknie ! Żal tylko pysznego chlebusia z piekarni pana Sławka . Lecz taki okrutny los/ małych zaczarowanych piekarń z chrupiącą skórką chleba/ spotkał wielu właścicieli , przegrali z kolosami, inną techniką i technologią
Basiu
Pod powieką sen jeszcze drzemie,
Choć za oknem tętni już życie;
Budzisz się ciężko leniwie,
A los karty rozkłada ci skrycie.
Odsłonięta już w kuchni firanka
i na stole kawy filiżanka
Z kątów cienie pląsają w zachwycie
Jaki pomysł masz dzisiaj na życie/
Co chcesz znaczyć którędy uciec
Gdzie się schować przed życia chałturą
I przed czasem co na twojej twarzy,
Chce zostawić kurzy pazurek.
Pod Italii nieba lazurem
Goić będziesz wszelakie dewiacje
A niebawem czas jakże przyjazny
Ofiaruje ci piękne wakacje.
Bagsik...
Miałaś kiedyś przyjaciela maleńkiego;
On dopełniał twoje życie twoje sny,
Z kapciem w zębach tkwił na progu domu twego,
Niecierpliwy niespokojny tak jak ty.
Minął czas wspólnego bytowania
Już nie wita cię na progu mały pies
Gdzieś pod drzewem tylko imię dźwięczy jego
Te sześć liter wykąpane w morzu łez
Jeszcze parę lat temu były tu nieużytki , a dzisiaj no proszę jak pięknie ! Żal tylko pysznego chlebusia z piekarni pana Sławka . Lecz taki okrutny los/ małych zaczarowanych piekarń z chrupiącą skórką chleba/ spotkał wielu właścicieli , przegrali z kolosami, inną techniką i technologią
Basiu
Pod powieką sen jeszcze drzemie,
Choć za oknem tętni już życie;
Budzisz się ciężko leniwie,
A los karty rozkłada ci skrycie.
Odsłonięta już w kuchni firanka
i na stole kawy filiżanka
Z kątów cienie pląsają w zachwycie
Jaki pomysł masz dzisiaj na życie/
Co chcesz znaczyć którędy uciec
Gdzie się schować przed życia chałturą
I przed czasem co na twojej twarzy,
Chce zostawić kurzy pazurek.
Pod Italii nieba lazurem
Goić będziesz wszelakie dewiacje
A niebawem czas jakże przyjazny
Ofiaruje ci piękne wakacje.
Bagsik...
Miałaś kiedyś przyjaciela maleńkiego;
On dopełniał twoje życie twoje sny,
Z kapciem w zębach tkwił na progu domu twego,
Niecierpliwy niespokojny tak jak ty.
Minął czas wspólnego bytowania
Już nie wita cię na progu mały pies
Gdzieś pod drzewem tylko imię dźwięczy jego
Te sześć liter wykąpane w morzu łez
wtorek, 23 lipca 2013
Moje jamniczki
Miałam dwie jamniczki. Nanę i Pikolinę Wpisały się w mój życiorys mocnym akcentem, czternastu i siedemnastu lat . Były siostrami o skrajnie różnych charakterach ale jedno ich łączyło ; kiedy wracałam później z pracy stały w jednej linii obrażone, patrząc na mnie z wyrzutem . Wymierzały mi taką karę przez chwilę , a potem ruszały jak szalone do powitania. Ich smutne ,duże oczy z każdą sekundą nabierały blasku i radości . Towarzyszki wielu podróży, zdyscyplinowane ,na tylnym siedzeniu samochodu. Uczestniczki ślubów, chrzcin, urodzin i wielu innych wydarzeń rodzinnych... ot kawałek życia. Odeszły jak wszystko na tej ziemi.......... Nanusi
Brak mi ciebie kochana przyjaciółko
Powiało rozpaczą,
Patrzą na mnie twoje piękne oczy-
lecz już nie zobaczą moich łez
Smutku rozlanego jak ocean
Okruszku dlaczego to zrobiłaś
To nie był sen - przecież byłaś
Mojej Nanince
W wielkim bolesnym rozstaniu tęsknota
Kosmosu krzyk jęk mojej jaźni
Boli jak bardzo boli bez ciebie być
I tylko pustka wyobraźni
Nana kochana moja mała
Składanką jesteś paru słów
Ty już odeszłaś - ja zostałam
I cierpię tu..
Do Pikoliny...
Pikuniu, nie płaczę ja wiem ,że przyszedł czas
I już na próżno szukać wspólnej drogi
Wspomnienie ciąży mi jak głaz
Choć był to dla nas okres błogi
A kiedy przyjdzie też mój kres
Energia ciała zrzuci pęta
Spotkamy się na jednej z gwiazd
Jak jedność teraz niepojęta
Rozkoszy myślom upust damy
Istnieniem, poza czasem odżyjemy
I w tej przyjaźni ty i ja
Na zawsze zostaniemy
Schyłek lata
Nic nowego.
Mijają chwile, coś w nas się rodzi ,
Jakaś przegrana nadzieję chłodzi.
Choć zima z wiosną wciąż się przeplata
Nostalgia wraca u schyłku lata.
U Basi stresik z wiekiem się zmaga,
Renię dopadła znów jakaś zgaga,
Ewunia wnucząt bacznie pilnuje,
Anka znów Otwock swój okupuje
Jolka za Wisłą uprawia działkę,
Zaś w domu z mamą spotkacie Alkę
Gdzieś na Mazurach Bogusia szyje,
A Ewa Orzeł Oskarkiem żyje
Elka walizki pakuje na wrzutę
Ja cos tam piszę na rzewną nutę.
Codzienność życia w bajce zaklęta
I tylko czasem , czasem od święta
Budzi się skrzętnie ukryte marzenie,
By Mojrą pobyć jakiś czas;
A nie zbiorowym nędznym cieniem ,
Jasno świecących gwiazd.
Dla Siacha
Nie pisał o nim Brandys,
Nie kręcił o nim Wajda,
Wśród pól Grunwaldu,
Tafli spokojnych jezior-
Pan Michał Gajda
Zaszyty w historycznej krainie.
Umysł bystry wiek dostojny,
Nie za bardzo bogobojny,
W okolicy dosyć znany
Panem z cyrku nazywany .
Wśród palestry i doktorów,
Prostych chłopów , profesorów
Życie wiedzie spokojniutko;
Jakaś łódka wędka ,haczyk,
Wiele to dla niego znaczy.
Wazoniki, popielniczki,
Laski , maski , pojemniczki
jak artysta i poeta;
Przy nim piękna też kobieta.
Od pół wieku ramię w ramię
Żyć się chce przy takiej damie
Choć ucieka czas, to życzenie jedno
Oby dalej tak , w tym jest życia sedno!
niedziela, 21 lipca 2013
Chwila refleksji.
Chciałabym ten wiersz zadedykować bardzo pięknej , kruczowłosej damie, o artystycznej duszy , która lat temu kilka, wycofała się z życia towarzyskiego . Zaaferowana wychowaniem wnucząt /cel szczytny/ zmieniła swoje przyzwyczajenia i nawyki i w ciepłych papuciach postanowiła się zestarzeć. Wracaj Ewka -czekamy- ,,bądź" a nie ,, bywaj"
Dla Ewy...
Przemijanie bez nazwy-
Promyk słońca jak życie'
W Twe istnienie misternie wpleciony
Zagubione marzenia, niespełnione życzenia
Jakiś los matki , babci i żony.
Jednej z wielu choć jedynej i co z tego?
Już nie jesteś przecież wiosną Vivaldiego
Mrocznym cieniem suche kładzie się ściernisko
Jesień zdrowia , jesień uczuć.
Blisko końca;
Do przeżycia jednak ciągle jeszcze wszystko...
Dla Ewy...
Przemijanie bez nazwy-
Promyk słońca jak życie'
W Twe istnienie misternie wpleciony
Zagubione marzenia, niespełnione życzenia
Jakiś los matki , babci i żony.
Jednej z wielu choć jedynej i co z tego?
Już nie jesteś przecież wiosną Vivaldiego
Mrocznym cieniem suche kładzie się ściernisko
Jesień zdrowia , jesień uczuć.
Blisko końca;
Do przeżycia jednak ciągle jeszcze wszystko...
sobota, 20 lipca 2013
Wakacje
KretaJest jeszcze w sercu podnieta,
Choć brzmi jak dziecinna bajka
Może za dwoma morzami
Może w muzyce grajka.
Powrócić tam raz jeszcze,
Ślad stopy zostawić na skale
Zanurzyć się w morze gorące
I trwać w tym ideale.Jak zakochana kobieta
Powtarzać tylko Kreta, Kreta!
Dalmackie milczenie
Starym złotem jesieni, wpadł przez okno dziki płomyk,
Przywołał wspomnienia...
Czasu zamkniętego w pamięci przestrzeni, jak marzenia.
Ostatnie dni lata, skąpana w słońcu Chorwacja
Kraina błogiego spokoju, jak muzyka, jak Chopina Wariacje B-dur
Opływasz ją i wiesz, że to lepsze miejsce na ziemi
Tu spokój , a w nim milczenie , dalmackie milczenie.
Igraszki w basenie , wytworne kolacje,
Krótkie spięcia , kontemplacje,
W smudze światła na tarasie mija dzień.
Tylko banda rozśpiewana, siedzieć będzie tam do rana
Szkoda czasu im na sen.
Krzyczy , wyje przemijanie, to już koniec, pożegnanie
Czas powrotu rzeczywistość wzywa nas
Korczula
Pamiątka- to lato Korczula,
Pamiątka to tydzień wakacji
Jak było zapytał znajomy
O.k. bez grawitacji
Choć starość z młodością się miesza
W tyglu miedzianym bez ucha
Niemocy i żalu bal
I to ,,idi mucha"
A my jak braterski klan
I do wody i do wina
W naszych sercach zrywu szał
By co było powspominać !
piątek, 19 lipca 2013
Dla Marii
Jest okres wakacyjny , a więc może trochę wspomnień letnich ...niekoniecznie moich...
Jedno marzenie
Wielkie pragnienie
By stopę postawić
Na egipskiej ziemi,
Tamte słońca zachody
I modre Nilu wody
Doliny Królów
Czerwone Morze
Sól piasek i szczęścia łzy
Mario to Ty?
Spełnione marzenie
Pod egipskim niebem
Odnalazła siebie,
Piramidą Cheopsa oddychała;
To powietrze płuca wypełniało,
To powietrze tak jej smakowało
Była u siebie,
Szczęśliwa i już nie samotna.
Gdzieś daleko zostały ukochane lasy
I kamienni przyjaciele,
Ścieżki śniegiem zasypane
Szyby mrozem malowane
Niby wiele , jednak wcale tak niewiele.
Ciepłe morze , przyjazne słońce,
Ziarnko piasku z pustyni porwane,
Czyjeś oczy , ramiona gorące
I policzki rumieńcem oblane.
O ziemio faraonów jesteś tak życzliwa
Dla zmęczonego na szlaku wędrowca
Pozwól jej kochać i być szczęśliwą ,
Pozwól jej jeszcze, przez chwilę tu zostać.
Jedno marzenie
Wielkie pragnienie
By stopę postawić
Na egipskiej ziemi,
Tamte słońca zachody
I modre Nilu wody
Doliny Królów
Czerwone Morze
Sól piasek i szczęścia łzy
Mario to Ty?
Spełnione marzenie
Pod egipskim niebem
Odnalazła siebie,
Piramidą Cheopsa oddychała;
To powietrze płuca wypełniało,
To powietrze tak jej smakowało
Była u siebie,
Szczęśliwa i już nie samotna.
Gdzieś daleko zostały ukochane lasy
I kamienni przyjaciele,
Ścieżki śniegiem zasypane
Szyby mrozem malowane
Niby wiele , jednak wcale tak niewiele.
Ciepłe morze , przyjazne słońce,
Ziarnko piasku z pustyni porwane,
Czyjeś oczy , ramiona gorące
I policzki rumieńcem oblane.
O ziemio faraonów jesteś tak życzliwa
Dla zmęczonego na szlaku wędrowca
Pozwól jej kochać i być szczęśliwą ,
Pozwól jej jeszcze, przez chwilę tu zostać.
czwartek, 18 lipca 2013
A jednak się kręci
Dużo można o niej , w końcu to mieszkanie ludzkości...
Ziemiańska kraina pocięta wodami
Dla gniazd ludzkich tylko stworzona
Jak matka i ojciec dla synka Embriona
Oddana choć wiecznie szalona.
ktoś kiedyś ją mocno zawiesił w kosmosie,
W otchłaniach czeluści i mroku
Dla dobra wszechświata dla przyszłej ludzkości
W zasięgu własnego wzroku
Zwyczajnie
Noc zmierzchem gwiazdy zapala,
Dzień świtem słońce budzi,
Złudzenie i nadzieja
To pokarm dla ludzi.
Karmisz nadzieją,
Poisz złudzeniem,
Życie zabierasz
Przeznaczeniem.
Ocean i łzy
Słodka i słona
H2o
Nieposkromiona
H2o
Zbawienna i przeklęta
A jednak święta.
Korowód
Na linie czasu zawieszeni,
W otchłań zmierzamy nieuchronnie.
Korowód barwny blasków i cieni
Staje się świadkiem koronnym,
Na życie pędzące do przodu,
Na ból i radość istnienia
A na krawędzi przepaści
Zostają ludzkie marzenia.
Ziemiańska kraina pocięta wodami
Dla gniazd ludzkich tylko stworzona
Jak matka i ojciec dla synka Embriona
Oddana choć wiecznie szalona.
ktoś kiedyś ją mocno zawiesił w kosmosie,
W otchłaniach czeluści i mroku
Dla dobra wszechświata dla przyszłej ludzkości
W zasięgu własnego wzroku
Zwyczajnie
Noc zmierzchem gwiazdy zapala,
Dzień świtem słońce budzi,
Złudzenie i nadzieja
To pokarm dla ludzi.
Karmisz nadzieją,
Poisz złudzeniem,
Życie zabierasz
Przeznaczeniem.
Ocean i łzy
Słodka i słona
H2o
Nieposkromiona
H2o
Zbawienna i przeklęta
A jednak święta.
Korowód
Na linie czasu zawieszeni,
W otchłań zmierzamy nieuchronnie.
Korowód barwny blasków i cieni
Staje się świadkiem koronnym,
Na życie pędzące do przodu,
Na ból i radość istnienia
A na krawędzi przepaści
Zostają ludzkie marzenia.
środa, 17 lipca 2013
Trochę historii - lipiec 43
Okrutne czasy!
Chciałabym wierzyć, że świat dzisiaj lepszy, niż siedemdziesiąt lat temu,
Chciałabym wierzyć , że spokojniejszy , bo bliższy sercu memu;
Kiedy palili , zabijali w sposób bestialski, w imię swych racji ,
To w ludobójstwie się rozkochali, chcąc stworzyć państwo właściwej nacji.
Z okrzykiem na ustach SMERT LACHOM -w ręku siekiera i kosa
Spadały niewinne głowy, a wiatr unosił modlitwy w niebiosa.
Płonęły Parośla, Wygranka, Nowiny - świadkowie okrutnej rzezi
Płakały matki ,ginęły dzieci pod butem upowskich żołnierzy.
Wołyńskie pola usłane trupami, to UPA pod wodzą Sawura,
Nacjonaliści u boku nazistów w repertuarze tortura.
Historia rozdział ów już zamknęła i tylko w sercu narodu,
Została blizna po ranie głębokiej , to blizna krwawego Wschodu.
Chciałabym wierzyć, że świat dzisiaj lepszy, niż siedemdziesiąt lat temu,
Chciałabym wierzyć , że spokojniejszy , bo bliższy sercu memu;
Kiedy palili , zabijali w sposób bestialski, w imię swych racji ,
To w ludobójstwie się rozkochali, chcąc stworzyć państwo właściwej nacji.
Z okrzykiem na ustach SMERT LACHOM -w ręku siekiera i kosa
Spadały niewinne głowy, a wiatr unosił modlitwy w niebiosa.
Płonęły Parośla, Wygranka, Nowiny - świadkowie okrutnej rzezi
Płakały matki ,ginęły dzieci pod butem upowskich żołnierzy.
Wołyńskie pola usłane trupami, to UPA pod wodzą Sawura,
Nacjonaliści u boku nazistów w repertuarze tortura.
Historia rozdział ów już zamknęła i tylko w sercu narodu,
Została blizna po ranie głębokiej , to blizna krwawego Wschodu.
poniedziałek, 15 lipca 2013
Był taki czas
Był taki czas!
Zamykam oczy i cisza
A na ekranie inny świat -
Dla mnie ,dla ciebie to tylko historia
Sprzed sześćdziesięciu paru lat
Był taki czas , czas upodlenia
Był taki czas, wymarły marzenia
A oni jak zero jak nic,
Ich miejscem pobytu baraki Auschwitz
Strach w oczach na co dzień ,
Ból głód, przerażenie
Od święta okruchy chleba
Ludzkie szkielety, modły i klątwy
Wznoszone ciągle do nieba.
Nowe transporty pasiaki , foto
Numer, apele i wyliczania
Wrzaski nieludzkie ciosy i razy
Męki i głośne konania.
Komory gazowe, krematoria
Dymiące kominy ,laboratoria
To wszystko się zdarzyło
I oby nigdy więcej
Rytmem okrutnym zwyrodniałym
Nie biło żadne ludzkie serce.
niedziela, 14 lipca 2013
Jolka
Do Budki Suflera!
Jak odnaleźć tamte dni szalone,
Kiedy wszystko choć tak trudne, proste było;
W naszych sercach zamęt wielki
I marzenia i kolejki
Nic na sprzedaż, a tak dużo do kupienia.
Ta kaseta ciągle leży gdzieś na półce,
Ta melodia na dnie duszy mi zalega
I choć wszystko się zmieniło i tak dużo się spełniło
W sercu jednak ciągle rodzi się potrzeba.
Zagrajcie tak jeszcze raz,
Niech w miejscu zatrzyma się czas
Bo hymnem miłości, co kiedyś w nas gościł
Oddychać chcę...
By słońca zaćmienie i lato ze snu
Na chwilę wróciło tu znów.
Zagrajcie to jeszcze raz
Jak wtedy, choć zmienił nas czas
Bo wasz hymn o miłości to jedna z wartości,
Którą zostawił dwudziesty wiek!
Jak odnaleźć tamte dni szalone,
Kiedy wszystko choć tak trudne, proste było;
W naszych sercach zamęt wielki
I marzenia i kolejki
Nic na sprzedaż, a tak dużo do kupienia.
Ta kaseta ciągle leży gdzieś na półce,
Ta melodia na dnie duszy mi zalega
I choć wszystko się zmieniło i tak dużo się spełniło
W sercu jednak ciągle rodzi się potrzeba.
Zagrajcie tak jeszcze raz,
Niech w miejscu zatrzyma się czas
Bo hymnem miłości, co kiedyś w nas gościł
Oddychać chcę...
By słońca zaćmienie i lato ze snu
Na chwilę wróciło tu znów.
Zagrajcie to jeszcze raz
Jak wtedy, choć zmienił nas czas
Bo wasz hymn o miłości to jedna z wartości,
Którą zostawił dwudziesty wiek!
sobota, 13 lipca 2013
Toksyczni rodzice
Jak często ludzie dorośli, pragną aby dzieci , spełniły ich marzenia, w kwestii wybieranego zawodu , ożenku, czy zamążpójścia. Stosując różnego rodzaju naciski, znęcają się nad własnym , jakże kochanym /w ich mniemaniu/ dzieckiem. Skutek takiego działania , często jest odwrotny; młody człowiek buntuje się albo załamuje. Wtedy właśnie dostrzega wady swoich rodziców jak podwójna moralność, drobnomieszczaństwo , czy skąpstwo; wykorzystując te spostrzeżenia dla własnej obrony . Przez długie lata urazy będą żyć własnym życiem zarówno po jednej jak i drugiej stronie
Nadzieją jest tylko czas, który zatrze co nie co- i wygładzi ostre .kanty konfliktu.
Jakie to dzisiaj ma znaczenie,
Kosmiczne czy też ziemskie
Powiedzieć , córko kocham Cię,
Ty jesteś córko moim szczęściem.
Tato nie mogłeś mi tego powiedzieć- choć chciałeś
Nie mogłeś - bo nie umiałeś
W wizerunku , który stworzyłeś
Sam niestety się zagubiłeś.
...A ja tak chciałam - usłyszeć- kocham cię córko
I miało wtedy wielkie to znaczenie
Mogło mi siłę i wiarę dać w przyszłość
Zaoszczędzając niejedno cierpienie
"Podstawową wadą ojców jest to, że chcą, by ich dzieci przynosiły im chlubę."
Nadzieją jest tylko czas, który zatrze co nie co- i wygładzi ostre .kanty konfliktu.
Jakie to dzisiaj ma znaczenie,
Kosmiczne czy też ziemskie
Powiedzieć , córko kocham Cię,
Ty jesteś córko moim szczęściem.
Tato nie mogłeś mi tego powiedzieć- choć chciałeś
Nie mogłeś - bo nie umiałeś
W wizerunku , który stworzyłeś
Sam niestety się zagubiłeś.
...A ja tak chciałam - usłyszeć- kocham cię córko
I miało wtedy wielkie to znaczenie
Mogło mi siłę i wiarę dać w przyszłość
Zaoszczędzając niejedno cierpienie
"Podstawową wadą ojców jest to, że chcą, by ich dzieci przynosiły im chlubę."
Bertrand Russell
piątek, 12 lipca 2013
ME Warszawa
Prezes
Wczoraj mówiłem - dzisiaj powiadam,
Nie ustępuję ...na fotel siadam;
I wzywam Smudę na rozliczenie,
Muszę mu przecież dać rozgrzeszenie.
Premię wypłacić , pokrzyczeć zdrowo,
podpisać również umowę nową.
Bo obowiązki swoje pojmuję,
Takiej drużynie pogratuluję,
Co miejsca gościom ustępowała
I chociaż chciała to nie wygrała
Jam jest prezesem w PZPN-ie
Choć nic nie robię to się nie lenię.
Pilnuję czujnie swojej posadki,
Wiszą mi drętwe pismaków gatki.
Honoru nie mam i tylko za to
Jestem prezesem Grzegorzem L--o
czwartek, 11 lipca 2013
Tajemnica życia
Przemijanie
Przemijanie to życia tajemnica,
Przemijanie to początek i koniec
Przemijanie nie mija
To chwila , która nie ma swego sobowtóra;
Idziesz , a za Tobą cień
Mijasz noc i dzień
Twój krok odmierza czas
Czy dziś zostanie w nas?
I chociaż przemija to trwa,
Wielka niezbadana tajemnica życia.
Obca sobie
Myślę o sobie jak o kimś obcym
Moje tkanki są zimne samotne
Wołam na wiatr za oknem,
A on gwiżdże oczy mam mokre,
Serce opuchnięte
Powieki ciężkie,
Rany - zjawisko święte- czy je mam?
wtorek, 9 lipca 2013
Spotkania czwartkowe
U Szwejka - restauracja na Placu Konstytucji, która w czwartkowe popołudnia gości u siebie ludzi cyrku. Zarezerwowane dwa stoliki zajmowane są przez emerytowanych artystów .Wspomnieniom dowcipom i sporom nie ma końca .
W świecie kiepsko,
W kraju krucho,
I powiało znów posuchą
Chociaż wczoraj tak padało
Deszczu wrażeń ciągle mało,
A kłopotów już kolejka,
Może warto wpaść do Szwejka;
Wsiada Krzysio w swoją pandę
By odwiedzić w knajpie bandę
Trochę pojeść , ponarzekać,
A tam przy stoliku czeka
Smutny Zygmunt Okowiński
A naprzeciw Krzyś Zieliński,
Jest Niemeczek i Wojtyła
Czasem Ewa bardzo miła
Parę osób jeszcze zmierza
Do tańszego dziś talerza.
Atmosfera jak u Sasa
Pojedz, popij popuść pasa
A spotkania te czwartkowe
Wnoszą wciąż tematy nowe
Tu wspomnienia powracają
Tu się ludzie politycznie odkrywają.
Choć nie młodzi ale w formie,
Do dyskusji o przemianach i reformie
Zdania różne ,a więc sporów nie brakuje
Każdy jakiś inny wątek wciąż lansuje;
Już zapada zmierzch w Warszawie
i do czwartku...znów na kawie!
W świecie kiepsko,
W kraju krucho,
I powiało znów posuchą
Chociaż wczoraj tak padało
Deszczu wrażeń ciągle mało,
A kłopotów już kolejka,
Może warto wpaść do Szwejka;
Wsiada Krzysio w swoją pandę
By odwiedzić w knajpie bandę
Trochę pojeść , ponarzekać,
A tam przy stoliku czeka
Smutny Zygmunt Okowiński
A naprzeciw Krzyś Zieliński,
Jest Niemeczek i Wojtyła
Czasem Ewa bardzo miła
Parę osób jeszcze zmierza
Do tańszego dziś talerza.
Atmosfera jak u Sasa
Pojedz, popij popuść pasa
A spotkania te czwartkowe
Wnoszą wciąż tematy nowe
Tu wspomnienia powracają
Tu się ludzie politycznie odkrywają.
Choć nie młodzi ale w formie,
Do dyskusji o przemianach i reformie
Zdania różne ,a więc sporów nie brakuje
Każdy jakiś inny wątek wciąż lansuje;
Już zapada zmierzch w Warszawie
i do czwartku...znów na kawie!
poniedziałek, 8 lipca 2013
Babickie spotkania
Na działce u Basi!
Na działce w Babicach od wiosny do zimy
Niedzielne grillowania,
Panowie i panie przy małej altanie
Gotowi do ucztowania.
Za beczką gospodarz niejaki pan Krzyś
To ważna osoba tu dziś.
Na skromnym leżaku, gdzieś w cieniu przy krzaku,
Cześ K---o medytuje
A dalej przy beczce Dariuszek Wojtyła
Namiętnie o diecie swej truje.
I jeszcze pod świerkiem od beczki z daleka
Pan Lucjan zaciąga się dymem,
Kebabcie rozkłada , do Zosi coś gada ,
Sielanka się dziś zapowiada.
Mijają godziny babickiej biesiady
Na stołach wciąż masę jedzenia
Dla Ewy czikeny, kebabcie dla Basi,
Kiełbaską zajada się Renia
Dziewczyny z humorem ,wypiły już wino
Na spacer polami ruszają,
A chłopcy nażarci, znudzeni , samotni
Przy beczce pustej zostają.
Nim wieczór zapadnie, znów wszyscy są razem
Tak szybko godziny im płyną;
Sprzątają. gadają... do aut swych wsiadają
Z żalem radością i kpiną
Z nadzieją wielką ,że może za tydzień
Powtórzą to grillowanie
I znowu zasiądą przy małej altanie
Na wielkie ucztowanie
Minęło parę lat.
Odkąd ferajna na działce w Babicach
Minęło już parę lat
I chociaż znów wiele się wokół zmieniło,
To w sercach zatrzymał się czas.
Gdy spojrzysz ukradkiem na swego faceta
z nadzieją , że nic się nie zmienił
A zmarszczkę nieznaną na czole zobaczysz-
To do widzenia złudzeniom.
Nie można już chwilki utracić z tych dni
Co jeszcze nam pozostały;
By wyżyć do końca marzenia i sny,
Bo czasu już przecież tak mało.
Radości i szczęścia nie znajdziesz ot tak,
Poszukaj ich w duszy gdzieś na dnie
Dni trochę upłynie nim znów znajdziesz sens
Ognika nadziei na bagnie.
i mocno zakrzyczy wspomnieniem nadzieja
I jutra tak mocno zapragnie
Pomyślisz, dlaczego na jawie wciąż śnię
Zapytasz- lecz chyba nie zgadniesz .
I znów minęło parę lat
Zatoczył czas magiczne koło
Babickich spotkań tyle w nas beztroskich i wesołych.
To co ,że włosy pokrył szron
To nic ,że wnucząt nam przybyło
W nie zapisanym kalendarzu, kilka się kartek zapełniło
A my wciąż przecież tacy sami
Duchem młodości nawiedzeni,
Schizofrenicy niepokorni, w życiu codziennym niestrudzeni
Wplątani w układ czasu i wieku
Za którym tylko nicość stoi,
Broniący sensu bytu na tej ziemi,
Bohaterowie niezmęczeni;
Więc cóż Szanowny Jubilacie, nie zostawiamy Ci wyboru
Bawić i gościć musisz bandę, nie skąpiąc dzisiaj jej humoru
I pierwszy toast panie i panowie
KRZYSIU!!! ----Twoje Zdrowie!
Dla Przyjaciół bez których życie byłoby bardzo nudne!
a
Na działce w Babicach od wiosny do zimy
Niedzielne grillowania,
Panowie i panie przy małej altanie
Gotowi do ucztowania.
Za beczką gospodarz niejaki pan Krzyś
To ważna osoba tu dziś.
Na skromnym leżaku, gdzieś w cieniu przy krzaku,
Cześ K---o medytuje
A dalej przy beczce Dariuszek Wojtyła
Namiętnie o diecie swej truje.
I jeszcze pod świerkiem od beczki z daleka
Pan Lucjan zaciąga się dymem,
Kebabcie rozkłada , do Zosi coś gada ,
Sielanka się dziś zapowiada.
Mijają godziny babickiej biesiady
Na stołach wciąż masę jedzenia
Dla Ewy czikeny, kebabcie dla Basi,
Kiełbaską zajada się Renia
Dziewczyny z humorem ,wypiły już wino
Na spacer polami ruszają,
A chłopcy nażarci, znudzeni , samotni
Przy beczce pustej zostają.
Nim wieczór zapadnie, znów wszyscy są razem
Tak szybko godziny im płyną;
Sprzątają. gadają... do aut swych wsiadają
Z żalem radością i kpiną
Z nadzieją wielką ,że może za tydzień
Powtórzą to grillowanie
I znowu zasiądą przy małej altanie
Na wielkie ucztowanie
Minęło parę lat.
Odkąd ferajna na działce w Babicach
Minęło już parę lat
I chociaż znów wiele się wokół zmieniło,
To w sercach zatrzymał się czas.
Gdy spojrzysz ukradkiem na swego faceta
z nadzieją , że nic się nie zmienił
A zmarszczkę nieznaną na czole zobaczysz-
To do widzenia złudzeniom.
Nie można już chwilki utracić z tych dni
Co jeszcze nam pozostały;
By wyżyć do końca marzenia i sny,
Bo czasu już przecież tak mało.
Radości i szczęścia nie znajdziesz ot tak,
Poszukaj ich w duszy gdzieś na dnie
Dni trochę upłynie nim znów znajdziesz sens
Ognika nadziei na bagnie.
i mocno zakrzyczy wspomnieniem nadzieja
I jutra tak mocno zapragnie
Pomyślisz, dlaczego na jawie wciąż śnię
Zapytasz- lecz chyba nie zgadniesz .
I znów minęło parę lat
Zatoczył czas magiczne koło
Babickich spotkań tyle w nas beztroskich i wesołych.
To co ,że włosy pokrył szron
To nic ,że wnucząt nam przybyło
W nie zapisanym kalendarzu, kilka się kartek zapełniło
A my wciąż przecież tacy sami
Duchem młodości nawiedzeni,
Schizofrenicy niepokorni, w życiu codziennym niestrudzeni
Wplątani w układ czasu i wieku
Za którym tylko nicość stoi,
Broniący sensu bytu na tej ziemi,
Bohaterowie niezmęczeni;
Więc cóż Szanowny Jubilacie, nie zostawiamy Ci wyboru
Bawić i gościć musisz bandę, nie skąpiąc dzisiaj jej humoru
I pierwszy toast panie i panowie
KRZYSIU!!! ----Twoje Zdrowie!
Dla Przyjaciół bez których życie byłoby bardzo nudne!
a
czwartek, 4 lipca 2013
Cyrk
Niezbadane są wyroki............
Tak się w moim życiu złożyło , że poznałam kulisy cyrku i nie tego dzisiejszego ale cyrku profesjonalnego sprzed lat . Państwowe cyrki podlegały wówczas pod ZPR-y z bazą na Julinku .Wczesną wiosną wyruszały cyrkowe wozy w sezon. Przygotowane, bądź szlifowane przez zimę numery zasilały programy przedstawiane w Polsce i na świecie. Kim byli ludzie, którzy tam pracowali . Jako że zawody często przekazywane są z pokolenia na pokolenie / adwokaci, lekarze , aktorzy/ tak i w tym przypadku często miało to miejsce; a więc dzieci byłych cyrkowców, ale również adepci pomaturalnego studium cyrkowego , czy sportowcy z różnych klubów sportowych.. Najbardziej zdolni wyjeżdżali za granicę do Danii, Holandii, Austrii, Niemiec, USA, Japonii- no i obowiązkowo do krajów obozu socjalistycznego Młodzi , ambitni , odważni;znający języki obce Po kilku wyjazdach zagranicznych uzbrajali się w sprzęt potrzebny do pracy/ samochody , kempingi/Przed wyjazdem borykali się z załatwianiem paszportów wiz, kostiumów , konserw, paliwa i tysiąca innych rzeczy potrzebnych do życia. Kiedy słyszę dzisiaj jak nazywa się cyrkiem przedstawienia dawane przez głupawych okładających się epitetami posłów, czy wyczyny rozwydrzonych celebrytów szlak mnie trafia - bo jak się to ma do ludzi pasjonatów kochających swój zawód. Ludzi, którzy codziennie stawali przed widzem, dając z siebie wszystko łącznie z własnym zdrowiem i życiem,. Nagrodą za ich wysiłek nie były pieniądze, bo te niewielkie- ale brawa jakimi nagradzała ich publiczność . Tym dziewczynom i chłopcom dzisiaj już starszym Paniom i starszym Panom dedykuję ten wiersz
Podręczny bagaż
Dwadzieścia lat, w bagażu wiatr,
Olbrzymia wiara w siebie.
Młodzieńcza duma, marzeń świat
Otworem stał dla Ciebie.
Nie miałeś nic, nie miałaś wiele
W piąstkę ściśnięte linie trzy
Serca , rozumu, przeznaczenia
I niespełnione ciągle sny.
Godziny prób, męczarni trud
Przekleństwa , złorzeczenia
I przyszedł dzień ten wielki dzień
Stanąłeś na arenie.
W krzykliwym ostrym świetle ramp
Doznałeś wielkiej łaski,
Gdy w lożach zachwycony tłum-
Rozdawał Ci oklaski.
Mijały dni upływał czas
Magiczny spektakl trwał ;
Wśród wielu tras
Niejeden raz - Arlekin, Wielki ,As.
A potem Tokio, Moskwa, Rzym
I inne miasta z mapy świata.
Zachwytu krzyk cekina błysk
I w kalendarzu nowa data.
Pogasły światła, umilkł tłum,
Pożółkły kalendarze
Lecz tamten czas - pozostał w Was
Podręcznym jest bagażem
Tak się w moim życiu złożyło , że poznałam kulisy cyrku i nie tego dzisiejszego ale cyrku profesjonalnego sprzed lat . Państwowe cyrki podlegały wówczas pod ZPR-y z bazą na Julinku .Wczesną wiosną wyruszały cyrkowe wozy w sezon. Przygotowane, bądź szlifowane przez zimę numery zasilały programy przedstawiane w Polsce i na świecie. Kim byli ludzie, którzy tam pracowali . Jako że zawody często przekazywane są z pokolenia na pokolenie / adwokaci, lekarze , aktorzy/ tak i w tym przypadku często miało to miejsce; a więc dzieci byłych cyrkowców, ale również adepci pomaturalnego studium cyrkowego , czy sportowcy z różnych klubów sportowych.. Najbardziej zdolni wyjeżdżali za granicę do Danii, Holandii, Austrii, Niemiec, USA, Japonii- no i obowiązkowo do krajów obozu socjalistycznego Młodzi , ambitni , odważni;znający języki obce Po kilku wyjazdach zagranicznych uzbrajali się w sprzęt potrzebny do pracy/ samochody , kempingi/Przed wyjazdem borykali się z załatwianiem paszportów wiz, kostiumów , konserw, paliwa i tysiąca innych rzeczy potrzebnych do życia. Kiedy słyszę dzisiaj jak nazywa się cyrkiem przedstawienia dawane przez głupawych okładających się epitetami posłów, czy wyczyny rozwydrzonych celebrytów szlak mnie trafia - bo jak się to ma do ludzi pasjonatów kochających swój zawód. Ludzi, którzy codziennie stawali przed widzem, dając z siebie wszystko łącznie z własnym zdrowiem i życiem,. Nagrodą za ich wysiłek nie były pieniądze, bo te niewielkie- ale brawa jakimi nagradzała ich publiczność . Tym dziewczynom i chłopcom dzisiaj już starszym Paniom i starszym Panom dedykuję ten wiersz
Podręczny bagaż
Dwadzieścia lat, w bagażu wiatr,
Olbrzymia wiara w siebie.
Młodzieńcza duma, marzeń świat
Otworem stał dla Ciebie.
Nie miałeś nic, nie miałaś wiele
W piąstkę ściśnięte linie trzy
Serca , rozumu, przeznaczenia
I niespełnione ciągle sny.
Godziny prób, męczarni trud
Przekleństwa , złorzeczenia
I przyszedł dzień ten wielki dzień
Stanąłeś na arenie.
W krzykliwym ostrym świetle ramp
Doznałeś wielkiej łaski,
Gdy w lożach zachwycony tłum-
Rozdawał Ci oklaski.
Mijały dni upływał czas
Magiczny spektakl trwał ;
Wśród wielu tras
Niejeden raz - Arlekin, Wielki ,As.
A potem Tokio, Moskwa, Rzym
I inne miasta z mapy świata.
Zachwytu krzyk cekina błysk
I w kalendarzu nowa data.
Pogasły światła, umilkł tłum,
Pożółkły kalendarze
Lecz tamten czas - pozostał w Was
Podręcznym jest bagażem
Zawody PRL-U
w MINIONEJ EPOCE w tak zwanym ustroju socjalistycznym, bezklasowe społeczeństwo, dzieliło tylko pochodzenie . Jedynie słusznym było pochodzenie robotnicze ale ze względu na to że nieudolne pegeery nie radziły sobie z wyżywieniem Narodu dopuszczono również produkcję indywidualną czyli chłopów. Tak więc w sojuszu robotniczo chłopskim budowano i produkowano.
Wszyscy inni którzy obracali większym czy mniejszym kapitałem byli napiętnowani , ośmieszani ale nie niszczono ich do końca. Najwidoczniej byli potrzebni tamtej władzy. Oto dwa zawody szykanowane w sposób wyjątkowy; badylarz/ człowiek produkujący warzywa, owoce ,kwiaty/ i mechanik /właściciel warsztatu samochodowego/
Spotyka się dwóch starców na szpitalnej sali
Obaj są cierpiący ale się poznali.
Co tam u Pana ,Panie kolego?
Pamięć mam dobrą , ciało do niczego
Przez całe życie tylko praca
Dzisiaj nikt nikogo za pracę nie karze
Pamiętasz jak pisali o nas podli dziennikarze?
Co przestępca to badylarz, bo dóbr miał za wiele
Choć pracował w świątek , piątek , a nawet w niedzielę.
Świeżutkie warzywa ,owoce i kwiaty
w szarym kraju socjalizmu zmieniały klimaty
Chociaż prasa wciąż krzyczała, partia cicho przyzwalała;
Dewiz w kraju brakowało, państwo już się kiepsko miało
Eksport naszych o.w.k do zachodniej Europy
Dewizami niwelował budżetu kłopoty.
Jedno mnie cieszy, dzieci wykształciłem, a i tamtej Polsce też potrzebny byłem
Nie mów Pan głośno to teraz niemodne , a słowo badylarz wszystkim niewygodne.
Właściciel warsztatu samochodowego
Właściciel warsztatu samochodowego , też był do niczego
Jawił się bandytą , złodziejem, watażką, w powieściach kryminalnych z rozbitą czaszką
Kto miał więcej pieniędzy czy zatrudniał ludzi, w odczuciu społecznym obrzydzenie budził
Kapitałem obracali fu co za miernoty, a ja pytam czemu ,,gniewni " przeskoczyli płoty?
Wszyscy inni którzy obracali większym czy mniejszym kapitałem byli napiętnowani , ośmieszani ale nie niszczono ich do końca. Najwidoczniej byli potrzebni tamtej władzy. Oto dwa zawody szykanowane w sposób wyjątkowy; badylarz/ człowiek produkujący warzywa, owoce ,kwiaty/ i mechanik /właściciel warsztatu samochodowego/
Spotyka się dwóch starców na szpitalnej sali
Obaj są cierpiący ale się poznali.
Co tam u Pana ,Panie kolego?
Pamięć mam dobrą , ciało do niczego
Przez całe życie tylko praca
Dzisiaj nikt nikogo za pracę nie karze
Pamiętasz jak pisali o nas podli dziennikarze?
Co przestępca to badylarz, bo dóbr miał za wiele
Choć pracował w świątek , piątek , a nawet w niedzielę.
Świeżutkie warzywa ,owoce i kwiaty
w szarym kraju socjalizmu zmieniały klimaty
Chociaż prasa wciąż krzyczała, partia cicho przyzwalała;
Dewiz w kraju brakowało, państwo już się kiepsko miało
Eksport naszych o.w.k do zachodniej Europy
Dewizami niwelował budżetu kłopoty.
Jedno mnie cieszy, dzieci wykształciłem, a i tamtej Polsce też potrzebny byłem
Nie mów Pan głośno to teraz niemodne , a słowo badylarz wszystkim niewygodne.
Właściciel warsztatu samochodowego
Właściciel warsztatu samochodowego , też był do niczego
Jawił się bandytą , złodziejem, watażką, w powieściach kryminalnych z rozbitą czaszką
Kto miał więcej pieniędzy czy zatrudniał ludzi, w odczuciu społecznym obrzydzenie budził
Kapitałem obracali fu co za miernoty, a ja pytam czemu ,,gniewni " przeskoczyli płoty?
środa, 3 lipca 2013
Cienie
Wypełzają z kątów, rozlewają się po podłodze, wślizgują na ściany, Kursują po suficie. Ich obłąkane języki plugawią najczystszą biel ścian. W półmroku palą się ogniem piekielnym , dokonując samozagłady. A kiedy już się wypalą , nabierają spokojnej barwy, cieszącej oczy człowieka. zieleń traw , bajecznie kolorowe płatki kwiatów, lazur nieba, gorące morza i złote piaski - to mowa barw.
Czy istniały by bez początku?
Kończy się czas
W samotności bywam , mam stały tam kąt,
poplątany szlak gorzkich wspomnień,
Migdałowych marzeń, zatraceń, zapomnień
jak rój gwiazd , których już nie ma;
Ja wiem to czas powiedzieć światu do widzenia
nie można się bać, choć strach u twych stóp
I ziemia jak torfowisko
Odchodzisz normalne już skończył się czas..........
I wypaliło się ognisko.
Autokrata
Jak pierwiastek radość z szarości
w duszy twojej do entej potęgi,
Czemu nastrój , stresowej wyższości
Opanował twoje tkanki po zęby.
Życie przecież pisze różne scenariusze
I oświetla je lampka promyka
Trzeba tylko odnaleźć klucz szyfru,
By do krwi mogło stale przenikać--
Ukojenie, radość, tolerancja,
Akceptacja drugiego człowieka;
Burzą uczuć poukładanych
Przeznaczeniem, co ciągle czeka.
Racją stanu gdy jest i jej nie ma
Ciszą która krzyczy okrutnie,
I kobietą zatroskaną , stojącą z boku,
Przeszytą bólem i smutkiem....
Poszukać sensu
Twoje oczy dziś szare, wypłowiałe od łez,
W dal bezmyślnie nieludzko wpatrzone
W twoich oczach czai się gniew
I omdlewa serce zranione.
Czy za dobrą się miałaś, sprawiedliwą ,sumienną,
Drogą cnoty podążać tak chciałaś
Obce były podstępy, niespełnione fantazje
Szarej drogi życiowej niezmienność.
Nieczytelne pragnienia, rozmazane marzenia,
Czarny kleks i na końcu urwisko!
Jak się teraz pozbierać , skąd sił życia nabierać
By sens jakiś miało to wszystko?
Zdradzona
W nieczułym spojrzeniu spleciony los
W zimnym uścisku, zamknięte ramiona
Choć głośno jęczą marzenia
Gdzieś z boku miłość już kona.
Hej przyjacielu czy ci nie żal
Tych chwil , których już nie ma?
I wizerunku kobiety jak grzech
Zamkniętej w czasu przestrzeniach.
wtorek, 2 lipca 2013
Tym , którzy odeszli .....dla Niusi
Pamięci mojej kochanej teściowej poświęcam ten utwór, przepraszając jednocześnie ,że nie potrafiłam spełnić Jej snu..........
Przez życie przeszłaś dumnie , żelazną będąc damą,
Okrutnie doświadczoną , przez los sponiewieraną.
I wiele razy wznosiłaś tam pytanie,
Czemu mi robisz to Panie?
Gromadką dzieci otoczona, na pewno matka,
Nie zawsze żona....
Oszukana i zdradzona-
Zostawiona.
Spod despoty twardej ręki ból i rozpacz się wylewa
I nie tylko cierpi Nakir, Twoja dusza też
Za ulotną chwilę płacisz-
Bo uważasz, że tak trzeba
Chociaż serce z bólu kona
A w poduszce morze łez
Maskowały te dramaty , pracy blaski
gdy widownia zachwycona gromko grzmi
Na arenie Aspad zbiera znów oklaski,
A Nakira chore oko szczęściem lśni.
kiedy przyszła tamta miłość
Tak po cichu , tak znienacka
Zatrzasnęłaś za dramatem życia, drzwi.........
Żeby znowu zostać żoną , żeby znowu zostać matką
Być szczęśliwą i kochaną tak jak nikt
Amor jednak zgubił strzałę i opuścił dom szczęśliwy
Zostawiając Ci samotność i milczenie;
Małe dzieci zbite w kupkę, szare cienie czterech kątów
Zimne łóżko zdruzgotane Twe marzenie.
Odtąd już samotnie kroczysz z podniesioną dumnie głową
Czas swój dzieląc między dzieci, jesteś matką i teściową
Jeszcze raz na krótką chwilę wrócisz do miłości
Po to tylko aby życie przeżyć w samotności
I z podniesioną głową odkrywać go ciągle na nowo
Przez życie przeszłaś dumnie , żelazną będąc damą,
Okrutnie doświadczoną , przez los sponiewieraną.
I wiele razy wznosiłaś tam pytanie,
Czemu mi robisz to Panie?
Gromadką dzieci otoczona, na pewno matka,
Nie zawsze żona....
Oszukana i zdradzona-
Zostawiona.
Spod despoty twardej ręki ból i rozpacz się wylewa
I nie tylko cierpi Nakir, Twoja dusza też
Za ulotną chwilę płacisz-
Bo uważasz, że tak trzeba
Chociaż serce z bólu kona
A w poduszce morze łez
Maskowały te dramaty , pracy blaski
gdy widownia zachwycona gromko grzmi
Na arenie Aspad zbiera znów oklaski,
A Nakira chore oko szczęściem lśni.
kiedy przyszła tamta miłość
Tak po cichu , tak znienacka
Zatrzasnęłaś za dramatem życia, drzwi.........
Żeby znowu zostać żoną , żeby znowu zostać matką
Być szczęśliwą i kochaną tak jak nikt
Amor jednak zgubił strzałę i opuścił dom szczęśliwy
Zostawiając Ci samotność i milczenie;
Małe dzieci zbite w kupkę, szare cienie czterech kątów
Zimne łóżko zdruzgotane Twe marzenie.
Odtąd już samotnie kroczysz z podniesioną dumnie głową
Czas swój dzieląc między dzieci, jesteś matką i teściową
Jeszcze raz na krótką chwilę wrócisz do miłości
Po to tylko aby życie przeżyć w samotności
I z podniesioną głową odkrywać go ciągle na nowo
Tym którzy odeszli....
Hance Bielickiej
Twój śmiech Polanom znajomy
I twój kapelusz taki ogromny
W torebce pakiet wspomnień zasuszony
i żal potworny.
Za oknem noc czai się wieczna
Odziana w żałobna komżę
Ucichło serce, odwiedziło jeszcze znajomą Łomżę.
Zastygły mistrzowskie monologi
Powagą i kirem okryte;
I Dziuni Pietrusińskiej usta- milczące
Wieczności nicią zaszyte.
Dla Jana
Jak rachmistrz zamykałeś czas nowymi kółkami,
Jak księgowy wstawiałeś cyferki;
Rok za rokiem w oczekiwaniu,
Że czas szczęścia nadejdzie,
Że przyjdzie dzień wielki.
I nie przyszedł- nie zdążył
Myśli schizofreniczne szybsze od niego,
Położyły mocne ciało na mary;
Zabrakło siły, zabrakło wiary w walce o zwykłe życie..........
Śmieć na autostradzie
To czas wyznacza czas,
Wybiera paru do parady
To przeznaczenie stawia was
Na pasie śmierci autostrady.
W prozie podróży szarość i senność
Lecz hydra budzi już ze snu
Ludzkiej wędrówki niecodzienność -kończąc ją tu.
W ciszy i krzyku w bólu konania
W szalonym tańcu życia ze śmiercią,
Gasną promyki radosnych wspomnień-
Opatulone kolorów tęczą.
Twój śmiech Polanom znajomy
I twój kapelusz taki ogromny
W torebce pakiet wspomnień zasuszony
i żal potworny.
Za oknem noc czai się wieczna
Odziana w żałobna komżę
Ucichło serce, odwiedziło jeszcze znajomą Łomżę.
Zastygły mistrzowskie monologi
Powagą i kirem okryte;
I Dziuni Pietrusińskiej usta- milczące
Wieczności nicią zaszyte.
Dla Jana
Jak rachmistrz zamykałeś czas nowymi kółkami,
Jak księgowy wstawiałeś cyferki;
Rok za rokiem w oczekiwaniu,
Że czas szczęścia nadejdzie,
Że przyjdzie dzień wielki.
I nie przyszedł- nie zdążył
Myśli schizofreniczne szybsze od niego,
Położyły mocne ciało na mary;
Zabrakło siły, zabrakło wiary w walce o zwykłe życie..........
Śmieć na autostradzie
To czas wyznacza czas,
Wybiera paru do parady
To przeznaczenie stawia was
Na pasie śmierci autostrady.
W prozie podróży szarość i senność
Lecz hydra budzi już ze snu
Ludzkiej wędrówki niecodzienność -kończąc ją tu.
W ciszy i krzyku w bólu konania
W szalonym tańcu życia ze śmiercią,
Gasną promyki radosnych wspomnień-
Opatulone kolorów tęczą.
Tym którzy odeszli - bardzo osobiste
Mama- moja najukochańsza przyjaciółka, odeszła w listopadowy wieczór. Dopóki była, zawsze byłam dzieckiem , a potem już nie było tak bezpiecznie.....Połykane przez tygodnie łzy smutek i przygnębienie, rzeźbiły moją duszę na nowo. Pogodziłam się z takim stanem rzeczy, zrozumiałam, że nasz wspólny czas dobiegł końca , że tym zmaterializowanym energiom już nie po drodze razem Może kiedyś gdzieś na szlaku Drogi Mlecznej albo dalej, poczujemy siebie, zatrzymamy się na chwilę , a może znowu stworzymy ziemską rodzinę?????????
Dla Mamy...........
Mamo kochana, jedyna, niezastąpiona
Jesteś mi dziś jak tęcza na niebie;
Piękna i niedościgniona ,
I tak daleko mi do Ciebie
Próbuję wspomnieć Twój uśmiech
Gest ręki dobrze mi znany
Spojrzenie baczne i czułe
I głos niezapomniany
Ty dzisiaj gdzieś tam wysoko,
Gwiazdką się mienisz złotą,
Ja tu po ziemi stąpam
I z nie odpartą ochotą podnoszę głowę,
By bliżej być Ciebie
Lecz jak odnaleźć Twe miejsce na niebie?
Mamo!!!
Na czarnej chmurze ślad stopy Twojej został;
Odeszłaś tak cicho i szybko
W listopadową noc zawinięta.
Stąpałaś delikatnie i lekko po nieboskłonie,
A zaciśnięte Twoje dłonie
Lżejsze były o jedną linię
Zostawioną na ziemi,
Linię życia
Mamo tysiąc razy krzyczę ,
Mamo tak mi tęskno za Twą ręką
Którą kładłaś na mej głowie
Miękko gładząc włosy,
Mamo krzyczę coraz głośniej
Krzyczę w niebogłosy Mamo
Jestem samotna i bezradna!!!!!!!!!!!!!
Dla Mamy...........
Mamo kochana, jedyna, niezastąpiona
Jesteś mi dziś jak tęcza na niebie;
Piękna i niedościgniona ,
I tak daleko mi do Ciebie
Próbuję wspomnieć Twój uśmiech
Gest ręki dobrze mi znany
Spojrzenie baczne i czułe
I głos niezapomniany
Ty dzisiaj gdzieś tam wysoko,
Gwiazdką się mienisz złotą,
Ja tu po ziemi stąpam
I z nie odpartą ochotą podnoszę głowę,
By bliżej być Ciebie
Lecz jak odnaleźć Twe miejsce na niebie?
Mamo!!!
Na czarnej chmurze ślad stopy Twojej został;
Odeszłaś tak cicho i szybko
W listopadową noc zawinięta.
Stąpałaś delikatnie i lekko po nieboskłonie,
A zaciśnięte Twoje dłonie
Lżejsze były o jedną linię
Zostawioną na ziemi,
Linię życia
Mamo tysiąc razy krzyczę ,
Mamo tak mi tęskno za Twą ręką
Którą kładłaś na mej głowie
Miękko gładząc włosy,
Mamo krzyczę coraz głośniej
Krzyczę w niebogłosy Mamo
Jestem samotna i bezradna!!!!!!!!!!!!!
Tym Którzy odeszli.......niezwykłemu Polakowi
Smutek po śmieci Jana Pawła II
Dzwonią dzwony , szepczą kamienie i ludzie płaczą
Cóż takiego się stało?
Niebo przecież ciągle nad nami i ziemia pod nogami,
A jednak jakoś inaczej.
Nad dolą sieroty, kosmos w zadumie klęka
Nie ma Go
Świat zamarł w bezruchu, a rozpacz rozpaczy sięga
Był taki Polak ,Święty i poeta
niezwykły
Choć na miarę zwykłego człowieka,
żył, nauczał i kochał,
Pielgrzym z polskiej ziemi
W najdalszych zakątkach świata-
lecz między swoimi
Przebaczył mordercom-
Zdrajców rozgrzeszył
Nauczał kochać i życiem się cieszyć
Odszedł.....
Dziś już jest historią ziemi
Zapisaną kartą i tylko..........wspomnieniem!
Kwietniowe słońce
Kwietniowe słońce , coraz mocniej świeci
Po mroźnych nocach nastały ciepłe dni
I tylko serce tak mocno w piersi płacze
Za Tobą Ojcze , za Tobą Ojcze nasz
Nie zostawiaj nas samych ,powiedz coś na do widzenia
Aby łatwiej i prościej żyć się dało
Podążymy tą ścieżką dla nas przecież nieznaną
Podążymy tą ścieżką , Twoim czasem deptaną
Wszystko będzie łatwiejsze i prostsze
kwiecień 2005
Dzwonią dzwony , szepczą kamienie i ludzie płaczą
Cóż takiego się stało?
Niebo przecież ciągle nad nami i ziemia pod nogami,
A jednak jakoś inaczej.
Nad dolą sieroty, kosmos w zadumie klęka
Nie ma Go
Świat zamarł w bezruchu, a rozpacz rozpaczy sięga
Był taki Polak ,Święty i poeta
niezwykły
Choć na miarę zwykłego człowieka,
żył, nauczał i kochał,
Pielgrzym z polskiej ziemi
W najdalszych zakątkach świata-
lecz między swoimi
Przebaczył mordercom-
Zdrajców rozgrzeszył
Nauczał kochać i życiem się cieszyć
Odszedł.....
Dziś już jest historią ziemi
Zapisaną kartą i tylko..........wspomnieniem!
Kwietniowe słońce
Kwietniowe słońce , coraz mocniej świeci
Po mroźnych nocach nastały ciepłe dni
I tylko serce tak mocno w piersi płacze
Za Tobą Ojcze , za Tobą Ojcze nasz
Nie zostawiaj nas samych ,powiedz coś na do widzenia
Aby łatwiej i prościej żyć się dało
Podążymy tą ścieżką dla nas przecież nieznaną
Podążymy tą ścieżką , Twoim czasem deptaną
Wszystko będzie łatwiejsze i prostsze
kwiecień 2005
poniedziałek, 1 lipca 2013
Przed Mistrzostwami Europy
Polityka została wymyślona po to, aby kłamstwo brzmiało jak prawda
George Orwell
Kto rządzi Polską , dręczy mnie pytanie,
Czemu tak źle jest --odpowiedz mi na nie.
Lata mijają świat pędzi do przodu ,
U nas się zmieniają osiołki u żłobu.
Wbrew wszelkim teoriom, ot, choćby Darwina
Uważam, że lepiej rządziła by świnia
Bo nasz zarozumiały sejm, senat i rząd
W każdej wydanej ustawie robi jakiś błąd
Chorych reformuje ,terapię im zmienia
Mami, oszukuje , przekręca zdarzenia.
I nie te o Smoleńsku - to bubel prawicy
Ci to dopiero pną się po krwawicy
Na wiecach i marszach żądni władzy krzyczą
Że się z rządem Tuska niebawem rozliczą.
Pod sztandarem zmian wszelkich buszując w stolicy,
Marzą im się bardzo czasy targowicy
Słodkie liberum weto, premierem Rydzyka
to całego PISU mętna polityka.
I ja wyborca stojący gdzieś z boku
Zapomniałem nawet w którym żyję roku
Patrzę z lewa , patrzę z prawa
W sejmie wciąż ta sama wrzawa;
opluwanie okładanie z ław poselskich oskarżanie
Nie ma czasu na reformy
Zresztą po co przecież naród bogobojny
Wszędzie krzyże i przekręty
Symbol święty już nie święty.
Awantury ,burdy ciosy, krzyżem legną Polski losy
Krzyż pod krzyżem , krzyż od krzyża
Koniec świata już się zbliża
Plemnik dzieckiem gdy tak pędzi , stop nie pieścić swej żołędzi
Zakazane nic nie zmieni? słonce biega wokół ziemi!
Jeszcze tylko autostrada, wyczyn wielki, szkoda gadać.
Mszami drogi otworzymy, w nich pęknięcia wypełnimy;
Bo już Euro - gwałtu rety
Wyciągają kastaniety..........
..........i ............ucichnie nastrój wrzawy i wyjedzie tłum z Warszawy
Lecz zostanie nam ,,warszawka" i poselska pusta ławka
Dziury długi i frustracje, lecz od czego są wakacje
Odpoczynek i czas wolny zrodzi pomysł na reformy
Nam pomysłów już nie trzeba pamiętajcie prominenci
Więcej pracy i pokory , odrobinę dobrych chęci
Sekunda za sekundą
Sekunda za sekundą upływa nam życie. Krzątając się pomiędzy kuchnią a łazienką, od poniedziałku do niedzieli, nie zauważamy zmian jakie w nas zachodzą. Obowiązki wobec rodziny , praca zawodowa, borykanie się z budżetem domowym , małe i duże kłopoty , zmęczenie szarością dnia ,przesuwają nas w rewiry przegródek wiekowych. Dwadzieścia, czterdzieści, sześćdziesiąt, osiemdziesiąt lat i ani się obejrzysz jak kończy się wszystko. Młody powie ,,ile to jeszcze",, kiedy to minęło" zastanawia się senior. A z boku stojąca nadzieja zaśmiewa się do rozpuku. Sprytnie odegrała rolę przewodnika..........
Rankiem dzisiejszym nim wstało słońce, rozmyślań w głowie znowu tysiące;
Jak sceny filmu w myślach przemyka, żywot natury w oczach cynika.
Małe mieszkanko, gdzieś na kanapie
Zmęczony pracą tatuśko chrapie.
Mamuśka skrzętnie w kuchni się kręci
Gromadkę dzieci zapachem nęci- pizza ogromna
Obiad niedzielny, amerykański, łatwo podzielny.
Druga rodzina też jeszcze młoda
Duże mieszkanie , wielka wygoda
W pięknym salonie gdzieś na kanapie
Z pilotem w ręku tatuśko chrapie.
Mamuśka w dresie jeszcze zaspana
W ręku oferta od Neckermana.
Trzecia rodzina jest już wiekowa
W starych fotelach teść i teściowa
Jak trusie siedzą Władzio i Hela
W telewizorze telenowela.
Czwartej rodziny pełnej już nie ma
Jego przykryła znajoma ziemia
Ona posłanko ubogie mości
W domu opieki pogodnej starości.
Czy zmyślam ? może osądźcie sami
Ile beztroskich chwil w życiu mamy????
Rankiem dzisiejszym nim wstało słońce, rozmyślań w głowie znowu tysiące;
Jak sceny filmu w myślach przemyka, żywot natury w oczach cynika.
Małe mieszkanko, gdzieś na kanapie
Zmęczony pracą tatuśko chrapie.
Mamuśka skrzętnie w kuchni się kręci
Gromadkę dzieci zapachem nęci- pizza ogromna
Obiad niedzielny, amerykański, łatwo podzielny.
Druga rodzina też jeszcze młoda
Duże mieszkanie , wielka wygoda
W pięknym salonie gdzieś na kanapie
Z pilotem w ręku tatuśko chrapie.
Mamuśka w dresie jeszcze zaspana
W ręku oferta od Neckermana.
Trzecia rodzina jest już wiekowa
W starych fotelach teść i teściowa
Jak trusie siedzą Władzio i Hela
W telewizorze telenowela.
Czwartej rodziny pełnej już nie ma
Jego przykryła znajoma ziemia
Ona posłanko ubogie mości
W domu opieki pogodnej starości.
Czy zmyślam ? może osądźcie sami
Ile beztroskich chwil w życiu mamy????
niedziela, 30 czerwca 2013
Transformacja
Nie bój się cieni .One świadczą o tym ,że gdzieś znajduje się światło
Oscar Wilde
Zadżumiony jest kraj
Zła tu więcej niż dobra
Na ulicach i drogach brudno , smutno
to kraj śmieci i śmiecia
Bóg już zabrał stąd raj
Choć nadzieję zostawił na jutro
Krzykiem miasta porannym
wstają czarne ulice
Świt odkrywa ich dziury z tupetem
Kochankowie bezdomni pod śmietniskiem marketu
Zajadają się stęchłym kotletem.
I poranni przechodnie pomykają w półcieniach
Jedni do ..... Inni tylko wracają
Zagubiona dziewczyna , bandzior z knajpy na topie
I narkoman na niezłym chaju
Z białym mocnym uściskiem
Chudej kosowej damy
Zmaga się tylko wrak człowieka
A przed chwilą szaleniec w ramach swej drogiej blachy,
Nie miał czasu na światło poczekać.
Oko szerzej otwiera jakiś wczesny poranek
I leniwie przeciąga swe kości
Zasuszone nadzieje, zatracone marzenia
Niespełnione potrzeby radości.
Nie bój się cieni .One świadczą o tym ,że gdzieś znajduje się światło
Oscar Wilde
Zadżumiony jest kraj
Zła tu więcej niż dobra
Na ulicach i drogach brudno , smutno
to kraj śmieci i śmiecia
Bóg już zabrał stąd raj
Choć nadzieję zostawił na jutro
Krzykiem miasta porannym
wstają czarne ulice
Świt odkrywa ich dziury z tupetem
Kochankowie bezdomni pod śmietniskiem marketu
Zajadają się stęchłym kotletem.
I poranni przechodnie pomykają w półcieniach
Jedni do ..... Inni tylko wracają
Zagubiona dziewczyna , bandzior z knajpy na topie
I narkoman na niezłym chaju
Z białym mocnym uściskiem
Chudej kosowej damy
Zmaga się tylko wrak człowieka
A przed chwilą szaleniec w ramach swej drogiej blachy,
Nie miał czasu na światło poczekać.
Oko szerzej otwiera jakiś wczesny poranek
I leniwie przeciąga swe kości
Zasuszone nadzieje, zatracone marzenia
Niespełnione potrzeby radości.
Sny
Wszyscy śnimy- może nawet co noc- ale kiedy otwieramy oczy ,,przygody nocne" gdzieś znikają. Są jednak takie sny , których zapomnieć nie sposób. Miałam takich kilka , były przerażające jakby o sile nadprzyrodzonej . Domyślam się co znaczą . Jeszcze teraz mam ciarki na plecach...................
Nierealny bezczasowy sen
Jak pieczątka w mym umyśle jak serce bez krwi
Głosem wiatru zakrzyczał ..i nic
Mówię duszą , jaźnią rozumiem
Stoję, już nic nie czuję
Dwie mleczne drogi, roje gwiazd
I ja---- jakaś sprzed lat
Nie rozumiem
Mówię do Ciebie
Powiedz jaśniej , czy jesteś tam w swym niebie
z trwogą w głosie zmawiam modlitwę
Do Ciebie
Boże Ty jesteś ............odkrycie
Już wstałam --to życie
Mój sen jak mgła poranna
Jak dzień wczorajszy
Mój sen już teraz nierealny obudził się z letargu
i krzyczeć musi tolerancją , bo nie chce tylko być substancją
zagładą świata , szmerem kosmosu
planetą pustą ironią losu
Śnię w poniedziałek, z samego rana
Jakaś wycieczka zaplanowana
Kurort nadmorski, bliżej nieznany
Chociaż cudownie jest utrzymany.
Z grupą znajomych mamy pokoje
Przepiękne łóżka to ich wystroje
I pościel na nich w bordowe kwiaty,
Jakieś bajeczne wzniosłe klimaty
Liczę te łóżka , szukam swojego
Niepokój lekki z powodu tego.
Wychodzę na dwór , staję w szeregu
Na krawężniku, przy drogi brzegu
Kolega stoi z psem swym na smyczy
Pies głośno szczeka , kolega krzyczy.
Po drugiej stronie usiedli ludzie
Na rękach Zośki w szmacianej budzie
Nanusia moja... wołam Nanusia!!!
A ona łebkiem tylko porusza
Wreszcie się zrywa, biegnie przez drogę
Biorę ją w ręce..... cieszyć się mogę
tulę, całuję lecz ona czeka
i z objęć moich szybko ucieka.
Spoglądam w górę , na nieboskłonie
Ogromna chmura niebo przysłoni
Tak sobie myślą takie niebieskie
A z czarnej lecą już krople deszczu
Nie ma wciąż Darka , gdzie się podziewa
Szumią złowieszczo przydrożne drzewa
i błyskawice od ognia wkoło
Robi się jasno i nie wesoło
Błyski i grzmoty, grzmoty i błyski
Budzę się mokra i już po wszystkim.
Sen o figurce
Puste mieszkanie, a w nim nas dwoje
To pokój albo pracownia
Na podeście figurka jakaś stoi
Ty wyszedłeś
Ja spojrzeć chcę w okno.
Kątem oka ruch zobaczyłam
Odwracam głowę i widzę coś w co nie wierzę
Figurka na dół zeskoczyła
Jest okryta niebieskim płaszczem
Kołysze się idąc przed siebie
W moim kierunku.
To cud myślę... i myśl myślą goni
Kim jest ten twór i olśnienie
to święty Antoni
Darek , Darek krzyczę
lecz ty nie słyszysz wołania
Leżę na oczach mam krążki złote
To nie monety jakie znam
Błyszczą jak małe monstrancje
Ezoteryczny błogi stan- trwa chwilę
A potem przerażenie
że już zostanie tak
W złotego ślepca się zamienię
A nie chcę tego
Nie chcę być złotym ślepcem
Próbuję ruszyć powiekami
Otwieram oczy z trudem
O Boże co to znaczy--zmierzyłam się z cudem,
Nierealny bezczasowy sen
Jak pieczątka w mym umyśle jak serce bez krwi
Głosem wiatru zakrzyczał ..i nic
Mówię duszą , jaźnią rozumiem
Stoję, już nic nie czuję
Dwie mleczne drogi, roje gwiazd
I ja---- jakaś sprzed lat
Nie rozumiem
Mówię do Ciebie
Powiedz jaśniej , czy jesteś tam w swym niebie
z trwogą w głosie zmawiam modlitwę
Do Ciebie
Boże Ty jesteś ............odkrycie
Już wstałam --to życie
Mój sen jak mgła poranna
Jak dzień wczorajszy
Mój sen już teraz nierealny obudził się z letargu
i krzyczeć musi tolerancją , bo nie chce tylko być substancją
zagładą świata , szmerem kosmosu
planetą pustą ironią losu
Śnię w poniedziałek, z samego rana
Jakaś wycieczka zaplanowana
Kurort nadmorski, bliżej nieznany
Chociaż cudownie jest utrzymany.
Z grupą znajomych mamy pokoje
Przepiękne łóżka to ich wystroje
I pościel na nich w bordowe kwiaty,
Jakieś bajeczne wzniosłe klimaty
Liczę te łóżka , szukam swojego
Niepokój lekki z powodu tego.
Wychodzę na dwór , staję w szeregu
Na krawężniku, przy drogi brzegu
Kolega stoi z psem swym na smyczy
Pies głośno szczeka , kolega krzyczy.
Po drugiej stronie usiedli ludzie
Na rękach Zośki w szmacianej budzie
Nanusia moja... wołam Nanusia!!!
A ona łebkiem tylko porusza
Wreszcie się zrywa, biegnie przez drogę
Biorę ją w ręce..... cieszyć się mogę
tulę, całuję lecz ona czeka
i z objęć moich szybko ucieka.
Spoglądam w górę , na nieboskłonie
Ogromna chmura niebo przysłoni
Tak sobie myślą takie niebieskie
A z czarnej lecą już krople deszczu
Nie ma wciąż Darka , gdzie się podziewa
Szumią złowieszczo przydrożne drzewa
i błyskawice od ognia wkoło
Robi się jasno i nie wesoło
Błyski i grzmoty, grzmoty i błyski
Budzę się mokra i już po wszystkim.
Sen o figurce
Puste mieszkanie, a w nim nas dwoje
To pokój albo pracownia
Na podeście figurka jakaś stoi
Ty wyszedłeś
Ja spojrzeć chcę w okno.
Kątem oka ruch zobaczyłam
Odwracam głowę i widzę coś w co nie wierzę
Figurka na dół zeskoczyła
Jest okryta niebieskim płaszczem
Kołysze się idąc przed siebie
W moim kierunku.
To cud myślę... i myśl myślą goni
Kim jest ten twór i olśnienie
to święty Antoni
Darek , Darek krzyczę
lecz ty nie słyszysz wołania
Leżę na oczach mam krążki złote
To nie monety jakie znam
Błyszczą jak małe monstrancje
Ezoteryczny błogi stan- trwa chwilę
A potem przerażenie
że już zostanie tak
W złotego ślepca się zamienię
A nie chcę tego
Nie chcę być złotym ślepcem
Próbuję ruszyć powiekami
Otwieram oczy z trudem
O Boże co to znaczy--zmierzyłam się z cudem,
Mistrzostwa Europy 2012
Byłam fanką piłki nożnej od dziecka .
Ojciec zabierał mnie na mecze Błonianki kiedy ta startowała w IV lidze i ze zmiennym szczęściem zajmowała zarówno pierwsze jak i ostanie miejsca. Pamiętam gwizdy i okrzyki,, sędzia kalosz", pamiętam rozpromienione twarze kibiców wygrywającej drużyny i zasmuconą twarz ojca gdy przegrywała,, jego" Błonianka. Na poważnie zajęłam się kibicowaniem zasiadając z ojcem przed telewizorem . Oglądaliśmy mecze Górnika, Legii, Widzewa,
potem przychodziły sukcesy naszej drużyny Narodowej i cudowne mecze , walka o każdą piłkę, niesamowite strzały i skuteczne obrony. Dopełnieniem spektaklu był komentarz sprawozdawcy Jana Ciszewskiego To se ne vrati jak mówią bracia Czesi
Nie mieliśmy wówczas przykrywanych dachem stadionów, ale mieliśmy Wspaniałą Jedenastkę Kazimierza Górskiego Dzisiaj nie mamy drużyny, jest za to piękny stadion z dachem , którego nie potrafimy , ani zamknąć ani otworzyć.
Miał być dla Polaka - dumą narodową,
Kartą historii zupełnie nową,
Piękny nowoczesny , dachem przykrywany
Za ciężkie dwa miliardy z trudem zbudowany;
I tu się zaczyna kłopotów kolejka,
Bo obiekt skończony , a wiedza niewielka.
I co tu robić jak będzie padało-
Otwierać czy zamykać, wiedzieć by się chciało.
Zamknąć niebezpiecznie bo zarwać się może,
Otworzyć to zaleje murawę - o Boże!
Po co nam to było, po co te kłopoty,
Świat się śmieje tylko z tej naszej głupoty!
.
Ojciec zabierał mnie na mecze Błonianki kiedy ta startowała w IV lidze i ze zmiennym szczęściem zajmowała zarówno pierwsze jak i ostanie miejsca. Pamiętam gwizdy i okrzyki,, sędzia kalosz", pamiętam rozpromienione twarze kibiców wygrywającej drużyny i zasmuconą twarz ojca gdy przegrywała,, jego" Błonianka. Na poważnie zajęłam się kibicowaniem zasiadając z ojcem przed telewizorem . Oglądaliśmy mecze Górnika, Legii, Widzewa,
potem przychodziły sukcesy naszej drużyny Narodowej i cudowne mecze , walka o każdą piłkę, niesamowite strzały i skuteczne obrony. Dopełnieniem spektaklu był komentarz sprawozdawcy Jana Ciszewskiego To se ne vrati jak mówią bracia Czesi
Nie mieliśmy wówczas przykrywanych dachem stadionów, ale mieliśmy Wspaniałą Jedenastkę Kazimierza Górskiego Dzisiaj nie mamy drużyny, jest za to piękny stadion z dachem , którego nie potrafimy , ani zamknąć ani otworzyć.
Miał być dla Polaka - dumą narodową,
Kartą historii zupełnie nową,
Piękny nowoczesny , dachem przykrywany
Za ciężkie dwa miliardy z trudem zbudowany;
I tu się zaczyna kłopotów kolejka,
Bo obiekt skończony , a wiedza niewielka.
I co tu robić jak będzie padało-
Otwierać czy zamykać, wiedzieć by się chciało.
Zamknąć niebezpiecznie bo zarwać się może,
Otworzyć to zaleje murawę - o Boże!
Po co nam to było, po co te kłopoty,
Świat się śmieje tylko z tej naszej głupoty!
.
piątek, 28 czerwca 2013
PRL
Kiedyś w chorym systemie w środku Europy
Istniał kraj z którym to
Związek, miewał przeróżne kłopoty.
Ludzie w tym kraju żyć pragnęli godnie
Dostatnio i spokojnie
Ubierać się modnie
Tworzyć , grać sztuki wieszczów bez żadnej cenzury,
A w kieszeniach za pracę mieć pieniądze nie dziury.
Pracowali , tworzyli często pot spływał z czoła;
Odbudować ojczyznę to narodu jest wola
Aby światu pokazać , że Polak potrafi
Rangę kraju podnoszą złote, srebrne medalespazmem mięśni zwycięstwa okryte
Ach ta walka o piłkę zwody Dejny .Gadochy,
Sytuacje i bramki wyśmienite
Powstawały w tym czasie huty , fabryki szkoły
A wraz z nimi więzienne cele
Bo nie łatwo żyć wolnym - w zniewolonej ojczyźnie
Zwanej w skrócie potocznie pe er elem
Naród wzruszył się bardzo , gdy na tronie piotrowym
Polak zasiadł- Kardynał Wojtyła
To zjawisko dla Polski doświadczeniem jest nowym,
to drogowskaz gdzie wolność się skryła
Po tą wolność ruszyli -Polska wśród tłumów tonie
W rękach ludu wyciągnięte sztandary
Na proporcach łopoce biały orzeł w koronie
W walce kaci i ich ofiary.
Lecz nie było wśród drugich
Ludzi prawdziwej cnoty
Patriotów bezinteresownie oddanych
Sukces tłumu w swe ręce wzięły cwane miernoty
Rozkradając majątek narodowy
Szabrowali ojczyznę w garnitury ubrani
elokwentni i wykształceni
Przy okrągłym swym stole wszak zawarli układy
Których naród niestety nie zmienił.
Okradany z wartości, okradany z własności
i świadomy swej strasznej udręki
Głowę wyżej podniesie , może sukces odniesie
może zmieni ,,układy" Magdalenki?
W hołdzie tragicznie zmarłym............
Ta tragedia była dla mnie okrutnym zrządzeniem losu ! Inna od innych , może dlatego że z udziałem ptaków . Gołąb symbol pokoju , gołąb , wracający do domu . I Ci ludzie pasjonaci
oglądający wystawę, którzy zginęli pod żelastwem rozwalającej się hali .........TRAGEDIA........ mam taką nadzieję, że energia ich dusz, poszybowała daleko i zasiedliła ... Gwiazdozbiór Gołębia....
Oglądają egzemplarze pocztowych gołębi,
Spokojni, odprężeni;
Nikt nie wie, że za chwilę ta hala
W zbiorowy grób się zamieni ...
Tylko zawyła jak bestia, stęknęły legary
Runął dach, a z niego śniegu zwały
Przykryły zwiedzających.
Paniczny strach , jęki, krzyk , nawoływania
Trzepot ptasich skrzydeł
Płacz, szloch i sapania
Mieszają się z zapachem śmierci...
Odchodzą pojedynczo aniołowie ziemi,
A przeznaczenie unosi ich dusze wysoko
Tam gdzie atmosfera tajemnic strzeże
Gdzie nie dojrzy tragedii, senne gwiazdy oko
W pozorny spokój i bezład wieczysty
Zostawiają pogrążonych bliskich
w pazurach horroru
Z milczącą komórką -----------bez odbioru
Rozkaz!
Wznosi się nad rumowisko,
Osamotniony
czeka na rozkaz jak żołnierz-
do marszu stęskniony.
Lecz głos z za świata nie rzuci już hasła;
Iskierka nadziei zgasła.
W Gwiazdozbiorze Gołębia.
Mówili, że odnalazłeś pana;
Skrzydłem dotykałeś jego twarzy
Była zimna i blada,
A na niej tylko niewielka rana
I strużka zaschniętej krwi
Skrzydlaty przyjacielu nie czekaj tu .........
On, w Gwiazdozbiorze Gołębia
Ta tragedia była dla mnie okrutnym zrządzeniem losu ! Inna od innych , może dlatego że z udziałem ptaków . Gołąb symbol pokoju , gołąb , wracający do domu . I Ci ludzie pasjonaci
oglądający wystawę, którzy zginęli pod żelastwem rozwalającej się hali .........TRAGEDIA........ mam taką nadzieję, że energia ich dusz, poszybowała daleko i zasiedliła ... Gwiazdozbiór Gołębia....
Oglądają egzemplarze pocztowych gołębi,
Spokojni, odprężeni;
Nikt nie wie, że za chwilę ta hala
W zbiorowy grób się zamieni ...
Tylko zawyła jak bestia, stęknęły legary
Runął dach, a z niego śniegu zwały
Przykryły zwiedzających.
Paniczny strach , jęki, krzyk , nawoływania
Trzepot ptasich skrzydeł
Płacz, szloch i sapania
Mieszają się z zapachem śmierci...
Odchodzą pojedynczo aniołowie ziemi,
A przeznaczenie unosi ich dusze wysoko
Tam gdzie atmosfera tajemnic strzeże
Gdzie nie dojrzy tragedii, senne gwiazdy oko
W pozorny spokój i bezład wieczysty
Zostawiają pogrążonych bliskich
w pazurach horroru
Z milczącą komórką -----------bez odbioru
Rozkaz!
Wznosi się nad rumowisko,
Osamotniony
czeka na rozkaz jak żołnierz-
do marszu stęskniony.
Lecz głos z za świata nie rzuci już hasła;
Iskierka nadziei zgasła.
W Gwiazdozbiorze Gołębia.
Mówili, że odnalazłeś pana;
Skrzydłem dotykałeś jego twarzy
Była zimna i blada,
A na niej tylko niewielka rana
I strużka zaschniętej krwi
Skrzydlaty przyjacielu nie czekaj tu .........
On, w Gwiazdozbiorze Gołębia
Lekcja historii
Ci , którzy nie znają swojej historii, są skazani na jej powtarzanie
Jose Ortega y Gasset
O Zygmuncie III Wazie można wiele;
To król Polski , to król Szwecji,
Wielki Książe Mazowiecki
Ruski, pruski i litewski
Inflantów i Żmudzi
Chociaż dzielnie panujący -kontrowersje budzi
Umocnić chciał władzę królewską-
Skracając przywileje,
Nie wyszło jak zwykle w Polsce,
I chociaż to stare dzieje
Historia swe koło zatacza
A ty jak w siedemnastym wieku
Z kim ci po drodze z takim poglądem
Zastanów się młody człowieku.!!!!!!!!!
Dziś krzyczysz, że obcy się w Polsce panoszy
Ze zdrada i znieczulica
W pochodach i marszach z hasłami rokoszu
Współczesna warszawska ulica.
Jak niegdyś Radziwiłł, Stadnicki czy Herburt
Pozbawić Zygmunta chcą tronu
Tak dzisiaj wyznawcy ojczulka Rydzyka
Gotowią Ojczyznę do zgonu.
O Polsko ! Dlaczego wciąż dźwigasz kajdany
Miernoty i ciemnogrodu
Czy kod w Twoim genie tak zapisany
Jest skazą na wieki narodu?
Ci , którzy nie znają swojej historii, są skazani na jej powtarzanie
Jose Ortega y Gasset
O Zygmuncie III Wazie można wiele;To król Polski , to król Szwecji,
Wielki Książe Mazowiecki
Ruski, pruski i litewski
Inflantów i Żmudzi
Chociaż dzielnie panujący -kontrowersje budzi
Umocnić chciał władzę królewską-
Skracając przywileje,
Nie wyszło jak zwykle w Polsce,
I chociaż to stare dzieje
Historia swe koło zatacza
A ty jak w siedemnastym wieku
Z kim ci po drodze z takim poglądem
Zastanów się młody człowieku.!!!!!!!!!
Dziś krzyczysz, że obcy się w Polsce panoszy
Ze zdrada i znieczulica
W pochodach i marszach z hasłami rokoszu
Współczesna warszawska ulica.
Jak niegdyś Radziwiłł, Stadnicki czy Herburt
Pozbawić Zygmunta chcą tronu
Tak dzisiaj wyznawcy ojczulka Rydzyka
Gotowią Ojczyznę do zgonu.
O Polsko ! Dlaczego wciąż dźwigasz kajdany
Miernoty i ciemnogrodu
Czy kod w Twoim genie tak zapisany
Jest skazą na wieki narodu?
Ach co to był za ślub, panie ,panowie to był ślub jak pisał Wojciech Młynarski
Biały welon , frak i flesza błysk
A za miesiąc czar już prysł
Ona zawiedziona , on też zawiedziony
wytrzymają? czy też pójdą w różne świata strony..........
Bunt
Niespełnione marzenia,
Wyjące ambicje,
Kujące wspomnienia
Mężowskie restrykcje
To ja ? Nie! Nie chcę tak !!!!!!!!!!!!!
Ty kochasz , a sztylet masz w sercu
Cios precyzyjnie zadany;
Od rana bałagan w myślach....
Sens życia zweryfikowany!
Stłuczone szkiełko.
Gdy już masz dosyć , krzyczysz okrutnie
Gdy Cię zostawia patrzysz tak smutnie,
Gdy nie potrzeba z energią wielką,
Zbierasz z podłogi stłuczone szkiełko.
Świat jest szalony, niezastraszony,
Szkiełko , pudełko i pantalony
Wszystko zmieszane w życiowym tyglu;
Uczuć niewiele- i tylko zbrzydło
Poszukiwanie życia w pigułce
Niezbudowane gniazdo kukułcze
Jakaś nadzieja jeszcze schwytana
Historia życia wciąż zagmatwana
Złota klatka
Jak zamknięta w klatce nierozłączka
Na spienionych wodach oceanu biały żagiel
Jak miniony zapach róży - która zwiędła
Jak tragedia co być może się wydarzy-
ścigasz czas
Już nie tęsknisz do tej chwili - bo jej nie ma
W sercu jedno tylko wielkie targowisko,
Na straganie wyprzedaży zdrada , miłość
Na straganie wyprzedaży sprzedasz wszystko
Biały welon , frak i flesza błysk
A za miesiąc czar już prysł
Ona zawiedziona , on też zawiedziony
wytrzymają? czy też pójdą w różne świata strony..........
Bunt
Niespełnione marzenia,
Wyjące ambicje,
Kujące wspomnienia
Mężowskie restrykcje
To ja ? Nie! Nie chcę tak !!!!!!!!!!!!!
Ty kochasz , a sztylet masz w sercu
Cios precyzyjnie zadany;
Od rana bałagan w myślach....
Sens życia zweryfikowany!
Stłuczone szkiełko.
Gdy już masz dosyć , krzyczysz okrutnie
Gdy Cię zostawia patrzysz tak smutnie,
Gdy nie potrzeba z energią wielką,
Zbierasz z podłogi stłuczone szkiełko.
Świat jest szalony, niezastraszony,
Szkiełko , pudełko i pantalony
Wszystko zmieszane w życiowym tyglu;
Uczuć niewiele- i tylko zbrzydło
Poszukiwanie życia w pigułce
Niezbudowane gniazdo kukułcze
Jakaś nadzieja jeszcze schwytana
Historia życia wciąż zagmatwana
Złota klatka
Jak zamknięta w klatce nierozłączka
Na spienionych wodach oceanu biały żagiel
Jak miniony zapach róży - która zwiędła
Jak tragedia co być może się wydarzy-
ścigasz czas
Już nie tęsknisz do tej chwili - bo jej nie ma
W sercu jedno tylko wielkie targowisko,
Na straganie wyprzedaży zdrada , miłość
Na straganie wyprzedaży sprzedasz wszystko
środa, 26 czerwca 2013
katastrofa
10 kwietnia 2010
Zadrżała ziemia to jeszcze jeden start bez lądowania
Zadrżała patrząc w niebo,
A na nim smuga krzyża biała i cisza;
Jakby nic się nie stało.
Ryk syren przebudza zdumienie
Płonące szczątki nie są snem
I tylko bezpańskie marzenia
Wirują w kroplach ogłupiałej mgły.
Nie ma już strachu nadziei , czy bólu,
Wdeptane w ziemię ambicje-
W tej chwili wszystko stało się niczym,
A nic - Stawało się wszystkim.
Zadrżała ziemia to jeszcze jeden start bez lądowania
Zadrżała patrząc w niebo,
A na nim smuga krzyża biała i cisza;
Jakby nic się nie stało.
Ryk syren przebudza zdumienie
Płonące szczątki nie są snem
I tylko bezpańskie marzenia
Wirują w kroplach ogłupiałej mgły.
Nie ma już strachu nadziei , czy bólu,
Wdeptane w ziemię ambicje-
W tej chwili wszystko stało się niczym,
A nic - Stawało się wszystkim.
jeszcze o pieniądzach...........
...........są środkiem płatniczym i celem samym w sobie. Niby takie same ,a jakże różne. Dzielą ludzi na szczodrych i skąpych Są powodem do zabójstw i samobójstw , przyczyną radości i rozpaczy . Nie chcę uchodzić za osobę , która nie docenia wartości pieniądza i gardzi nim wprost przeciwnie , bardzo lubię , szczególnie dużo , ale przychodzi do głowy takie przemyślenie;
Opamiętaj się sknero!
Czekam i proszę o przyszłe lata
W zadumie patrzę na cuda świata-
I może kiedyś odprężona
Jak stara babka albo matrona
Z sakiewką złotych monet u boku
Już nie doczekam przyszłego roku.
I po co czekać na przyszłe lata?
Kiedy się złoto ze srebrem splata.
Trzeba się spieszyć by przeżyć chwile
I nie zostawić szczęścia gdzieś w tyle .
Jak z Tobą jest?
Jak trudno się cieszyć, gdy człek już zmęczony,
Dzieciństwem , młodością i wiekiem dojrzałym
Przyszłości niewiele, radości też mało,
A chwilą żyć tylko zostało
I łapiesz tą chwilę i prosisz ją zostań,
Lecz ona figlarka -umyka,
Dzieciństwem, młodością i wiekiem dojrzałym
Starością chce życie zamykać.
Więc zanim osiągniesz cykl życia ostatni
Zastanów się chciwy człowieku;
Czy żyłeś naprawdę, czy żyjesz dziś jeszcze
Czyś umarł w młodzieńczym swym wieku!!!
Narzekałem , że nie mam butów dopóki nie spotkałem człowieka, który nie miał stóp
Opamiętaj się sknero!
Czekam i proszę o przyszłe lata
W zadumie patrzę na cuda świata-
I może kiedyś odprężona
Jak stara babka albo matrona
Z sakiewką złotych monet u boku
Już nie doczekam przyszłego roku.
I po co czekać na przyszłe lata?
Kiedy się złoto ze srebrem splata.
Trzeba się spieszyć by przeżyć chwile
I nie zostawić szczęścia gdzieś w tyle .
Jak z Tobą jest?
Jak trudno się cieszyć, gdy człek już zmęczony,
Dzieciństwem , młodością i wiekiem dojrzałym
Przyszłości niewiele, radości też mało,
A chwilą żyć tylko zostało
I łapiesz tą chwilę i prosisz ją zostań,
Lecz ona figlarka -umyka,
Dzieciństwem, młodością i wiekiem dojrzałym
Starością chce życie zamykać.
Więc zanim osiągniesz cykl życia ostatni
Zastanów się chciwy człowieku;
Czy żyłeś naprawdę, czy żyjesz dziś jeszcze
Czyś umarł w młodzieńczym swym wieku!!!
Narzekałem , że nie mam butów dopóki nie spotkałem człowieka, który nie miał stóp
James M. Barrie
sobota, 22 czerwca 2013
Nastroje
A dzisiaj chciałam umieścić coś o nastrojach - nie tylko smutku ..........
Samotność
Może wszystko to żart, kaprys chwili
Jutro - znaczy dziś
Nikt się nie myli;
Tyle prawd ile ludzi
Może jutro obudzi nas świt?
Co w nas drzemie,
To tylko marzenie
Aby napić się i najeść do syta,
Ile miejsca jest na uniesienie
Na kruszynkę zachwytu.
Spojrzyj w lustro
Twarz Twoja pusta.
Ten rysunek jest nie do zniesienia
Gdzieś tam w latach zatarły się trwale
Ideały, młodzieńcze marzenia.
Otoczony ludźmi dokoła
Tkwisz samotnie, bez znieczulenia.
Boli bardzo lecz jak masz odnaleźć
Sens i radość swojego istnienia?
Co ze mną?
Co jest ze mną pytasz siebie cicho,
Czemu tak komórki moje wrzeszczą
Jakie licho nacisnęło mi na odcisk
gdzie spokoju me zasoby dziś się mieszczą?
Może jednak ciężkie boje stoczyć trzeba,
Żeby w żyłach krew spokojna się wzburzyła,
I reakcja choć chemiczna z organicznej jednak chemii
Życie moje odmieniła
Zakręcone cienie.
Wszystko się kręci , wszystko się zmienia
Zaklęte duchy ukryte w cieniach .
Ich żywe dusze martwe ramiona
Oplotą życie, by mogło skonać.
Bezzębne szczęki, w krzyku rozpaczy,
Są jak brylanty na złotej tacy
Zwiodą każdego ,krew w żyłach zmienią,
By okryć ciało znajomą ziemią.
W tańcu obłędnym i w głosie dzwonu,
wszystko się kręci i wszystko zmienia,
Wreszcie nadzieja wyłania się z mroku
I wreszcie szczęście wychodzi z cienia
Samotność
Może wszystko to żart, kaprys chwili
Jutro - znaczy dziś
Nikt się nie myli;
Tyle prawd ile ludzi
Może jutro obudzi nas świt?
Co w nas drzemie,
To tylko marzenie
Aby napić się i najeść do syta,
Ile miejsca jest na uniesienie
Na kruszynkę zachwytu.
Spojrzyj w lustro
Twarz Twoja pusta.
Ten rysunek jest nie do zniesienia
Gdzieś tam w latach zatarły się trwale
Ideały, młodzieńcze marzenia.
Otoczony ludźmi dokoła
Tkwisz samotnie, bez znieczulenia.
Boli bardzo lecz jak masz odnaleźć
Sens i radość swojego istnienia?
Co ze mną?
Co jest ze mną pytasz siebie cicho,
Czemu tak komórki moje wrzeszczą
Jakie licho nacisnęło mi na odcisk
gdzie spokoju me zasoby dziś się mieszczą?
Może jednak ciężkie boje stoczyć trzeba,
Żeby w żyłach krew spokojna się wzburzyła,
I reakcja choć chemiczna z organicznej jednak chemii
Życie moje odmieniła
Zakręcone cienie.
Wszystko się kręci , wszystko się zmienia
Zaklęte duchy ukryte w cieniach .
Ich żywe dusze martwe ramiona
Oplotą życie, by mogło skonać.
Bezzębne szczęki, w krzyku rozpaczy,
Są jak brylanty na złotej tacy
Zwiodą każdego ,krew w żyłach zmienią,
By okryć ciało znajomą ziemią.
W tańcu obłędnym i w głosie dzwonu,
wszystko się kręci i wszystko zmienia,
Wreszcie nadzieja wyłania się z mroku
I wreszcie szczęście wychodzi z cienia
piątek, 21 czerwca 2013
Scieżka czasu.
Ścieżka czasu
Życie istoty biegnie ścieżką własnego czasu.
Jest w poranku jesiennym i w pełni księżyca,
W górach okrytych tajemnicą wielkości ,
W spienionych grzywach morskich fal,
W porannej filiżance kawy
W moich radościach i smutkach
wielkością jest stałą ,
Choć małą jednak ogromną
idącą niby stępa , a jednak galopem
Od początku do końca i z powrotem.
Radość i rozpacz
Życie to cud natury,
To twór boskiej wyobraźni
To wielkość bez postury
To krzyk namiętności
Rozpacz kaźni
To pomieszanie z poplątaniem
Obłęd radości i rozpaczy,
Gdzie jesteś?-gdzie tkwisz samotnie!
Czy Oko Boskie Cię zobaczy?
Subskrybuj:
Posty (Atom)